ဗုဒၶၿမတ္စြာ သာသနာ ေရာင္၀ါေနသို႔ လင္းပါေစ။
                                     

ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ကို မႈတ္ေသာက္ၿခင္း

    အဲဒီကတည္းကိုက မွားခဲ႔တာပါပဲ။““ ကြ်ႏု္ပ္သိတာတစ္ခုပဲရွိတယ္ အဲဒါဘာမွ မသိေသးဘူးဆိုတာပဲ” ဒီစကားလုံးေလးကို စတင္ၾကားဖူးကတည္းက ေတာ္ေတာ္ႏွစ္ၿခိဳက္တက္ခဲ႔တာ။ ဘယ္ပညာရွိ ဘယ္ကေလာင္ဆရာေရးတယ္မသိေပမယ္႔လည္း အင္း  ထားပါေလ အဲဒါကအရးမၾကီးပါဘူး ။ လူ႔ေလာကၾကီးက ၾကီးမားၿပန္႔ေၿပာလြန္းလွတယ္ဆိုတာ ေၿပာဖို႔မလိုေလာက္ေအာင္ သိၾကပါတယ္။ အဲဒီလို အေၿပာက်ယ္လွပါတယ္ဆိုတဲ႔ ေလာကၾကီးထဲမွာ ေတာ႔ ကြ်ႏု္ပ္တို႕တစ္ေတြကေတာ႔ ပမႊားသိမ္ႏွဳတ္ေသာ ၿမဴမႈံငယ္ေလးေတြ မွ်သာပါပဲ။ အဲဒီလို ေသးမႊားသိမ္ႏွဳတ္ေသာ ၿမွဴမႈံငယ္ေလးေတြ ကိုယ္စီမွာလည္း ၾကီးမားၿပန္႔ေၿပာေသာ ကိုယ္ပိုင္ဘ၀ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္ေတြ ကိုယ္စီရွိၾကပါတယ္။  မိုးထုလုနီးပါး ဇိမ္ခံတိုက္ၾကီးေတြဆီမွာမွ ဘ၀ဆိုတာရွိတာမဟုတ္သလို ၿခြတ္ၿခံဳက်ေနေသာ အိုေဟာင္းစုတ္ပ်က္ေနေသာ သက္ကယ္တဲ အိုအိုေလးထဲမွာလည္း ဘ၀ဆိုတာရွိေနတာပါပဲ။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းသာ ေကာင္းဆိုးေလာကဓံေတြ ခံစားေနရတယ္လို႔ေတြးေနလို႔မရသလို ကိုယ္ခံစားေနရတဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ တၿပိဳက္နက္တည္းမွာလည္း ကိုယ္႔လို ေၾကကြဲေသာက ေရာက္ေနသူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒး ရွိေနတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ လူေလာကၾကီးထဲကို ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘယ္သူမွ အစကတည္းက သိလာခဲ႔ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်ႏု္တို႔ ဘယ္ကလာတယ္ဆိုတာလည္းမသိဘူး ဘယ္ကိုသြားမယ္ဆိုတာကိုလည္းမသိဘူး ေရွ႔ဆက္ဘာေတြ ၿဖစ္ဦးမွာလည္းဆိုတာကိုလည္း မသိၾကဘူး။ ဒါၿဖင္႔ လူ႔ေလာကၾကီးထဲမွာရွိေနခိုက္ ကြ်ႏု္တို႔ ဘာေတြ လုပ္သင္႔သလဲ ဘာေတြကလူ႔ေလာကရဲ႕ အႏွစ္သာရကဘာလဲ ဘယ္သို႔ေသာအရာေတြက လူ႔ဘ၀မွာအေရးၾကီးတာလဲ အဲဒီလို လဲေပါင္း လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ရွဳပ္ေထြးေပြလီလွတဲ႔ ေမးခြန္းေတြကို ေၿဖေနရုံနဲ႔ အေၿဖရွာေနရုံနဲ႔ ေကာၿပီးေကာလား၊ ဗုဒၶေဂါတမက စၾကာ၀ဠာၾကီးထဲမွာ က်င္လည္ေၿပးလႊားေနၾကတဲ႔ သတၲ၀ါေတြတိုင္းဟာ မသိမႈအေမွာင္ဓါတ္ေတြေၾကာင္႔ ဘ၀ေတြအသီးသီးမွာ ထပ္ခါထပ္ခါ ၿဖစ္ေနၾကရတာပါတဲ႔။ အဲဒီသံသရာစက္၀ိုင္းၾကီးထဲက ရုန္းထြက္ဖို႔ ရုန္းထြက္နိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါမွ ေအးၿငိမ္းမႈ႔ အမတ တရားကိုေတြ႔နိုင္မွာၿဖစ္ပါတယ္ဆိုတာ ေဟာၾကားထားပါတယ္
သို႔ေသာ္ၿငားလည္းအခ်ိဳ႕ေသာလူသားေတြကေတာ႔ၿဖင္႔ အဲဒီလို သိရွိနားလည္နိုင္စြမ္းေသာ အသိဉာဏ္ေတြနဲ႔ ခိုက္ရန္ၿဖစ္ထားၾကတဲ႔ အတြက္ေၾကာင္႔ သူတို႕မွာ လစ္လပ္ေနတာ ထိုကဲ႔သို႕ေသာ အရာေတြၿဖစ္ေနေတာ႕က အဘယ္မွာလွ်င္ သိရွိနားလည္းနိုင္ပါအံ႕နည္း။ တကယ္ေတာ႔ ကြ်ႏု္တို႔ ေတြ လူေလာကထဲကို စတင္၀င္ေရာက္လာကာစကေတာ႔ ဘာမွ မသိေသးတဲ႔ အခါဆိုေတာ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္း နဲ႕ ေသာကတရားေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းနားမလည္ေသးေတာ႔ ေလာကၾကီးက ေန
ခ်င္စဖြယ္ ပန္းဥယ်ဥ္ၾကီးတစ္ခုေပါ႔ ။က်င္လည္က်က္စားမႈ႕ ခရီးအတိုင္းအတာ ရွည္လ်ားလာတာနဲ႔အမွ် ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ သိလာတယ္ ရိပ္မိလာတယ္ ခံစားလာၾကရတယ္။ ဘ၀ဆိုတာ ေအးခ်မ္းမႈတစ္စုံတစ္ရာ ရဖို႔အတြက္ အပူေတြနဲ႔ ယွဥ္ဖက္ၿပီး ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားေနၾကရတယ္ဆိုတာကိုေပါ႔။ဒီေနရာမွာ ၾကားဖူးတဲ႔ ရယ္ဖြယ္ရာအၿဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုေလာက္ေၿပာၿပခ်င္တယ္။ တစ္ခါကေတာရြာမွာေနတဲ႕ဆရာေတာ္တစ္ပါးက သူ႔တပည္႔ေက်ာင္းသားေလးကို ေရးေႏြးအိုး ၾကိဳဖို႔ တာ၀န္ေပးထားတယ္။ တစ္မနက္မွာေတာ႔ ေက်ာင္းသားေလးဟာ ေရေႏြးၾကိဳဖို႔ ေမ႔ေနတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘုန္းၾကီးက “ေဟ႔ ေက်ာင္းသား ေရးေႏြးအိုး ယူခဲ႔စမ္း”
အဲဒီလိုခိုင္းလိုက္ေတာ႔ ေက်ာင္းသားလည္း အဆူမခံရၿပီးေရာဆိုၿပီး ေရေႏြးအိုးထဲကို ေရေအးေတြထည္းၿပီး ယူသြားေတာ႔ ဘုန္းၾကီးအဆူခံထိတာေပါ႔။ အဲဒါနဲ႔ ေရေႏြးအိုးကိုဆူေအာင္တည္ၿပီး ဘုန္းၾကီးဆီကိုသြားကပ္တယ္ ဘုန္းၾကီးက ေရေႏြးအိုးထဲကို လက္ဘက္ေၿခာက္ခတ္ၿပီး ပုဂံလုံးထဲကိုထည္႕ၿပီး ပူပူေလာင္ေလာင္နဲ႔ မႈတ္ေသာက္တာကို ေတြ႔တဲ႔ ေက်ာင္းသားက ေငးေမာေတြေ၀ေနတဲ႔ အၾကည္႔နဲ႔ ဘုန္းၾကီးကိုၾကည္႔ၿပီး ေမးလိုက္တယ္။ ဘုန္းဘုန္းဘာၿဖစ္လို႔ နဂိုရ္က ေအးေနတဲ႔ ေရကို ပြက္ပြက္ဆူေအာင္ၾကိဳခိုင္းၿပီး ခုၾကေတာ႔ ေအးေအာင္လို႔ ၿပန္ၿပီးမႈတ္ေသာက္ေနတာလဲလို႔ေပါ႔ ။ဆရာဘုန္းၾကီးလည္း ဘာၿပန္ေၿပာရမယ္မွန္းမသိေလာက္ေအာင္ၿဖစ္သြားပါတယ္။ ေမးတာက ကေလးဆိုေတာ႔ေလ။  ပုံၿပင္ေလးကေတာ႔ ရယ္စရာလိုလိုနဲ႔ပါပဲ။ဒါေပမယ္႔ တကယ္ေတြးၾကည္႔ေတာ႔ ဒါဟာေတြးစရာေလးတစ္ခုပါေနတာကို သတိထားမိနိုင္ပါတယ္။လူ႔ေလာကၾကီးဆိုတာ လုိအင္ေတြနဲ႔ အၿမဲပူေလာင္ေနတဲ႔ ေဒသၾကီးတစ္ခုပါ။ အဲဒီလိုပူေလာင္ေနတဲ႔ ေလာကၾကီးထဲမွာ ေအးၿမမႈဆိုတဲ႔အရာေတြကို မရရွိေသးသမွ်ေတာ႔ ကြ်န္ပ္တို႔ေတြက ပူေလာင္ေနတဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ တူတဲ႕အရာေတြကို အားပါးတရ မႈတ္ေသာက္ၿပီး အရသာခံေနၾကရတာပါ။ တကယ္ေတာ႔ ပူပါတယ္။အဲဒီလို ပူေနတာကိုပဲ အရသာေလးရွိတယ္ထင္ၿပီး ေသာက္ေနၾကတာပါ။ကြ်ႏု္ပ္တို႔ဟာ ဒီေလာကၾကီးနဲ႔ စာရင္ အစက္အေၿပာက္ ေလးမွ်သာရွိပါတယ္။ လူတိုင္းမွာ ဘ၀ဆိုတာရွိပါတယ္။ ဘ၀ေတြတိုင္းကေတာ႔ မ်ားမ်ားပူတာရယ္ နည္းနည္းပူတာရယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ ကြာၿခားၾကပါတယ္။ အဲဒီအပူၾကီးေတြကိုပဲ မႈတ္ေသာက္ေနၾကသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ အပူေတြကို အရသာထင္ေနၾကသူခ်င္းသင္႔တင္႕မွ်တစြာ  စာနာကူညီရုိင္းပင္းၿပီး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနသြားၾကမယ္ဆိုရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ ၿငစ္ညဴးဖြယ္ အာရုံဆိုး အၿမင္ဆိုး အေၿပာဆိုး စတာေတြ ကေန ထိုက္သင္႔သေလာက္ၿငိမ္းေအးၿပီး အပူေတြခ်ည္းေသာက္သုံးေနရသူခ်င္း တစ္ၾကိဳက္တစ္ေမာ႔ စာ ေအးၿမမႈေလးေတြ  ေပးစြမ္းနိုင္လိမ္႔မယ္လို႔ ယူဆရင္း ......။
    ( ဘာရယ္မဟုတ္ေပမယ္႔ ေတြးမိသမွ် ေရးခ်ၿခင္းမွ်သာၿဖစ္လို႔
ေကာင္းၿခင္းဆိုးၿခင္း ဆိုတဲ႔ ရသ ကို မေပးစြမ္းနိုင္ခဲ႔လွ်င္ ခြင္႔လႊတ္ပါလို႔ 
ေတာင္းပန္းလွ်က္)

                                                        အိပ္မက္မ်ားႏွင္႔ အိပ္စက္ၿခင္း
အပင္ထက္က သက္ေၾကြ ေရြ႔ေလ်ာက်လာတဲ႔ သစ္ရြက္ေလးေတြအတြက္ေတာ႔ ငါဟာ တစ္ခါတစ္ရံ သံေ၀ဂတစ္၀က္နဲ႔ သၿဂိ ၤဳလ္ေပးေနၾက နံနက္ခင္းတစ္ပါးပဲေပါ႔၊
ဒီလိုနဲ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ ေလးတြဲက်ေနတဲ႔ ငါ႔မ်က္ေတာင္ေတြကို မတားဆီးနိုင္ခဲ႔တာ တစ္ရာသီေတာင္ ေက်ာ္လြန္ခဲ႔ၿပီ ။
နံနက္ခင္းသတင္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ဖတ္လိုက္ရမွ ေနသာထိုင္သာရွိတဲ႔ အသာနဲ႔ အၿမဲတမ္း ခံတြင္းခ်ဥ္တက္တဲ႔ ပါးစပ္ကို ကြမ္းတစ္ယာေလာက္ေကြ်းရင္း ငါေနတက္ေအာင္ေနခဲ႔တယ္။
တစ္ခါတစ္ခါ အလိုလို ၿပည္႔လာတဲ႔ ၿမိဳသိပ္ထားေသာ တိမ္အုပ္တစ္ခ်ိဳ႔ကို ကီးဘုတ္ေပၚမွာ အန္လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ အန္ထုတ္လိုက္ေတာ႔လည္း နာတက္တဲ႔ရင္ဘတ္အတြက္ေတာ႔ ကုစားဖို႔ မတက္နိုင္ေသးဘူး။ ေၿပာရရင္ ဘယ္လိုကစားနည္းမ်ိဳးကိုမွ မကြ်မ္းက်င္တဲ႔ ငါလိုလူတစ္ေယာက္အတြက္ မ်က္ႏွာဖုံးအတု တပ္ဆင္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္ေတာ႔မွာမွ ပိရိေသသပ္ေနမွာမဟုတ္မွန္းလည္းသိေနၿပန္တယ္။ သင္စရာေတြေပါတဲ႔ ေလာကမွာ ငါနားမလည္တာ အိပ္မက္ၾကိဳးၾကီးတန္းလန္းနဲ႔ ငါနိုးထေနရတာကိုပဲ။
အၿမင္မတူသူေတြၾကားမွာ ငါဘယ္ေတာ႔မွ တူေအာင္ၾကိဳးစားလိမ္႕မယ္မဟုတ္မွန္းသိေနတဲ႔ သူဆိုလို အေမတစ္ေယာက္သာရွိမယ္ထင္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ငါက အရည္ၿပားေပ်ာ႔တဲ႔ ဦးေခါင္းနဲ႔ ေခါင္းမာတက္သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနလို႔ပဲ။
ဒါေၾကာင္႔လည္း မိုးေသာက္လာတိုင္း ၿပန္လည္းညွိႏႈိင္းလို႔ ခက္ေနတာ ငါနဲ႔ ငါ႔ရဲ႕အိပ္မက္ေတြပဲ။ ငါေကာ္ဖီကိုတကယ္မၾကိဳက္တက္ပါဘူးဒါေပမယ္႔ ေတာ္လွန္ဖီဆန္ၿမဲ အိပ္မက္ကို ပထုတ္ဖို႔ၾကိဳးစားရင္း နံနက္ခင္းမွာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေသာက္ၿပီး ၿပန္ၿပန္အိပ္တက္ခဲ႔တာ။ သစ္ရြက္ေလးေတြေတာ႔ အားနာပါရဲ႕။ ေနေရာင္ၿခည္ကို ဦးခိုက္ခြင္႔မေပးတက္တဲ႔ အိပ္မက္တစ္ပိုင္း အိပ္စက္ၿခင္းတစ္ပိုင္းနဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္ရ႕ဲ ၿမည္တြန္ေတာက္တီး ၿခင္းမွာ တစ္ဖန္ေသဆုံးရၿပန္ေသာေၾကာင္႔႔ပဲၿဖစ္ပါတယ္။
  (  ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ခံစားမိတာေလးတစ္ခုကို ေရးခ်ၿခင္းမွ်သာ)

သိၿခင္းတရားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က

   

 အတၱဆိုသည္မွာ  အခ်ိန္မေရြး ထိရွၿပတ္ေတာက္လြယ္ေသာ ထက္ၿမေသာ ဓါးတစ္လက္ၿဖစ္ေခ်၏။ ဘယ္လိုေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးမဆိုထို အတၲဆိုေသာ ဓါးႏွင္႔ ထိခိုက္မိသည္ႏွင္႔ တၿပိဳက္နက္ ဆိုးရြားေသာ နာက်င္ထိခိုက္မႈ႕ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ရရွိတက္ေလ႔ရွိပါသည္။ ဟုတ္ပါတယ္ လူနဲ႔လူခ်င္းဆက္ဆံ ေပါင္းသင္းတဲ႔ ေနရာမွာ တစ္ဦးန႔ဲ တစ္ဦး နားလည္သေဘာေပါက္မႈ႔ ေလးစားတန္ဖိုးထားမႈ႕ရွိဖို႔အင္မတန္ အေရးၾကီးလွပါတယ္။ ၾကီးတဲ႔သူက ၾကီးတဲ႔အေလ်ာက္ ငယ္ရြယ္တဲ႔ သူေတြအေနနဲ႔ကလည္း ငယ္ရြယ္တဲ႔ အေလ်ာက္ သင္႔တင္႔ေလ်ာက္ပတ္တဲ႔ အသိဉာဏ္တရားေတာ႔ ရွိဖို႔လိုပါသည္။သို႕မဟုတ္လွ်င္ လူနဲ႔ လူခ်င္းဆက္ဆံတဲ႔ေနရာမွ ထိခိုက္ပြန္းရွမႈ႕ ေတြနဲ႔  အတူ ႏွစ္ဦးသားတို႔ၾကားမွာခလုတ္ကန္သင္းအေနအားၿဖင္႔ လည္းေကာင္း၊ဂမုကဒစ္တစ္ခုသဖြယ္ၿဖစ္ေနမွာပါပဲ။ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္

 ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးတစ္ခုေတာ႔ၿဖစ္လာမွာမဟုတ္တာေသခ်ာ

သေလာက္ပါပဲ။ကြ်ႏု္တို႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနထိုင္ရာ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးအၿမဲတမ္းေကာင္းမြန္ေသာဆက္ဆံေရးၿဖစ္နိုင္ဖို႔ကေတာ႔ မလြယ္ကူပါဘူး။သို႔ေသာ္လည္း အတက္နိုင္ဆုံးေတာ႔ ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္ေသာ အေနထားတစ္ရပ္ကို 

ပုံမွန္တည္ေဆာက္သြားနိုင္ဖို႔ိုကုိပဲ ေအာက္ထစ္ဆုံးေမွ်ာ္လင္႔ၾကရတာပါပဲ။

မႏုႆတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈ႕တရားေတြၿဖစ္တဲ႕ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မာန္မာနတရားေတြ ကိုယ္စီရွိေနၾကတဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ ဘာပဲေၿပာေၿပာ အားလုံးကို ေကာင္းဖို႔ေတာ႔ ေမွ်ာ္လင္႔လို႔ မၿဖစ္နိုင္ပါဘူး။ သို႕ေသာ္လည္း လူသားတစ္ေယာက္ဟာ လူသားဆန္ဆန္ လူပီပီသသ သမမွ်တေသာ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ လွပတဲ႔ ႏွလုံးသားတစ္ခု ကို အတက္နိုင္ဆုံး ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္ နိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ဘာပဲေၿပာေၿပာ အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ႔။

ေလာကမွ ဘာေတြအေရးၾကီးဆုံးလဲ ၊ဘာေတြက လူေတြရဲ႕တန္ဖိုးကိုၿဖတ္ေပးနိုင္သလဲ။ ေမးခြန္းေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြာနဲ႔ ရွဳပ္ေထြးေတြေ၀ေနမယ္႔ အစား က်ြနု္တို႔ လုူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လူသားဆန္စြာ ဘယ္လိုေနထိ္ုင္ရမလဲ၊ဘယ္လိုၿပဳမူရမလဲ၊ဘယ္လိုေၿပာဆိုရမလဲစတဲ႔ 

အေၿခခံတရားေတြကို အရင္ဆုံးေလ႔လာသင္ယူၿပီး ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ အားလုံးနဲ႔ သဟဇာတၿဖစ္ေအာင္ သာယာေသာ အေၿခအေနတစ္ရပ္ကို ဖန္တီးနိိုင္ဖို႔ပဲ အရင္ဆုံးလိုအပ္လွပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ လူနဲ႔လူခ်င္း ဆက္ဆံေပါင္းသင္းတဲ႔ ေနရာမွာ မိမိကိုယ္ကို အတၲေတြ ဘယ္ေလာက္ထုံမႊမ္းထားသလဲဆိုတာ ၿပန္ၿပီးၾကည္႔ရပါမယ္။ တစ္ဖက္လူနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ႔ေနရာမွာ ငါ႔ႏွလုံးသားက ဘယ္ေလာက္ၿဖဴစင္သလဲဆိုတာကို အၿမဲလိုလို စမ္းစစ္ၿပီး မွတ္ေက်ာက္ေကာင္းေတြ ရနိုင္ဖို႔အတြက္ အစဥ္ၾကိဳးစားေနဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ႏွလုံးသားလွတယ္ မလွဘူးဆိုတာ တစ္ၿခားသူေတြ သိသည္မသိသည္ အပထား မိမိကိုယ္တိုင္က အရင္ဆုံးသိတာဆိုေတာ႕ မိမိရဲ႕ ႏွလုံးသားကလွပတယ္ဆိုရင္ မိမိကိုယ္ကိုု လိပ္ၿပာသန္႔စြာနဲ႔ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရဲ၀႕ံတည္ၾကည္စြာ ေနနိုင္မွာပါ သို႔မဟုတ္ရင္ေတာ႔ ေနာက္ကြယ္မွာ ပဲ တိမ္ငုတ္ သိမ္ငယ္စြာနဲ႔ ေနၾကရမွာမလြဲပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ လူနဲ႔ လူခ်င္း ေပါင္းသင္းဆက္ဆံတဲ႔ေနရာမွာ မိမိတု႔ိ ႏွလုံးသားေတြ ဘယ္ေလာက္ ၿဖဴစင္သလဲဆိုတာ ၿပရင္း ေကာင္းမြန္တဲ႔ လူမႈ႕အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုကိုု တည္ေဆာက္ၾကပါစုိ႔လို႔ ရည္ရြယ္ရင္းၿဖင္႔........။

ဘယ္လိုအပင္မ်ိဳးစိုက္မွာလဲ

     As you sow the seed so shall you reap the fruit.
ကိုယ္စိုက္ပ်ိဳးတဲ႔ အတိုင္း ကုိယ္ၿပန္ရိတ္သိမ္းရမွာပဲ.....
     ကိုယ္ကအခါးပင္စိုက္ၿပီးေတာ႔ အခ်ိဳသီးစားခ်င္ေနတာကေတာ႔ လြန္တာေပါ႔။  သဘ၀ဓမၼဥပေဒ ဆိုတာ လူေတြ ခ်မွတ္ထားတဲ႔ စည္းကမ္း
ဥပေဒေတြလို ေပါ႔ေစ ေလးေစ ဆိုၿပီး ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲလို႔လည္း မရတဲ႔ အရာပါ..ကိုယ္က ဘယ္လိုအေၾကာင္းေကာင္းေတြ ၿပဳလုပ္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ
က မ်က္ေမွာက္မွာ အထင္အရွားသက္ေသၿပေနတာပါပဲ....လူခ်င္းအတူ
တူ တစ္ဦးကဆင္းရဲဆိုတာမသိေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းသာေနခ်ိန္မွာ တစ္ဦး
က စားရမဲ႔ ၀တ္ရမဲ႔ ေနစရာမဲ႔နဲ႔ စုတ္ပ်က္ေနတာေတြ ဒါေတြကို တန္းတူညွိယူဖို႔ ဆိုတာ တကယ္ေတာ႔ အခက္ခဲဆုံးအရာပါ။ သုဘလုလင္ကိုယ္တိုင္ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးဘုရားရွင္ကို ေမးထားတဲ႔ ေမးခြန္းေတြ ကို သုဘသုတ္မွာေတြ႕နိုင္ပါတယ္...လူခ်င္းအတူတူ တစ္ခ်ိဳ႕ က အသက္ရွည္ၿပီးတစ္ခ်ိဳ႕ ကအသက္တိုၾကတာ တစ္ခ်ိဳ႕ကခ်မ္းသာၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕က ဆင္းရဲတာဘာေၾကာင္႔လဲစတဲ႔ေမးခြန္းေတြပါ..
ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္တိက် ေသခ်ာစြာ ရွင္းၿပထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္...
ကံတရားနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ေရရာပိုင္နိုင္စြာ သိနိုင္တဲ႔ ဘုရားရွင္တို႔သာ 
ကံတရားရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္ဖန္တီးနိုင္စြမ္းကို သိတဲ႔အတြက္ ေၾကာင္႔ ကံတရား
ကသာလွ်င္ လူသားေတြကို ဖန္တီးေနတယ္ဆိုတာ ေသခ်တိက် ေဟာၿပနိုင္တာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ေကာင္းတဲ႔ အေၾကာင္းတရားေတြ ကို ၿပဳလုပ္လွ်င္ေကာင္းတဲ႔ အကိ်ဳးတရားေတြ ၿဖစ္လာမယ္လို႔ အာမခံ ေဟာၾကားနိုင္တာေပါ႔ ။
တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ႔ မ်က္ေမွာက္မွာ မေကာင္းတဲ႔ အေၾကာင္းေတြ လုပ္ေနပါလ်က္ တင္႔တယ္ၿမင္႔မားေနတာေတြကို ၿမင္ၿပန္ေတာ႔ ကံတရားကို ယုံၾကည္မႈ႕ မရွိၿဖစ္သြားတက္ၾကပါေသးတယ္။ ဒါေတြကလည္းကံတရားရဲ႕ အရွိန္အဟုန္ေတြေၾကာင္႔ပါပဲ။ 
ဆန္းၾကယ္တဲ႔ ကံဇာတ္ဆရာၾကီးရဲ႕ အလိုကို မသိနိုင္တဲ႔ လူသားေတြ အတြက္ေတာ႔ ကံအေၾကာင္းကိုတိတိက်က်နားလည္ဖို႔ အားထုတ္ၾကိဳးပမ္း
ေနမယ္႔အစား ေလာကၾကီးအေၾကာင္း ကံတရားအေၾကာင္း ပိုင္နိုင္တိက်
ေဟာၿပခဲ႔တဲ႔ ဗုဒၶရဲ႕ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ၾကီးကို ၾကည္ညိဳေလးစားေသာ
သဒၶါတရားနဲ႔ ယုံၾကည္က်င္႕သုံးလိုက္ရုံေလးနဲ႔ ယခုမ်က္ေမွာက္မွာေရာ
လာမည္႔ဘ၀ေတြမွာပါ အက်ိဳးတရားေကာင္းေတြ ပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါမယ္..
ဒါေၾကာင္႔ ဘာမွန္းမသိရမ္းလုပ္ေနမယ္႕အစား ဘုရားရွင္ အလိုက် ဒါကေကာင္းတဲ႔ အရာ လုပ္ရမယ္ဆိုရင္ လုပ္နိုင္ေအာင္က်ိဳးစားလိုက္ရုံေလးပါပဲ..ဒါကေတာ႔ မေကာင္းတဲ႔ အလုပ္
ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ္႔အရာလို႔ သိရင္ေရွာင္ၾကဥ္လိုက္ရုံေလးပါပဲ...
ဒါေၾကာင္႔ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကိုယ္စိုက္ပ်ိဳးတာ ကိုယ္ၿပန္ရိတ္သိမ္းရတယ္ဆိုတာေလးသာ မိမိတို႔စိတ္ထဲမွာ ေတြးတိုင္း 
ေၿပာတိုင္း ၾကံတိုင္း လုပ္တိုင္း သတိရဆင္ၿခင္တက္မယ္ဆိုရင္ မေကာင္းတဲ႔ မ်ိဳးေစ႕ေတြကို စိုက္ပ်ိဳးမိဖို႔ဆိုတာ အေတာ္ေလး နည္းပါးသြားမွာပါ...အဲဒီလို မေကာင္းတာေတြကို မလုပ္မိဘဲ ေကာင္းတာေလးေတြ ပိုမို အားစိုက္ ၾကိဳးပမ္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အနာဂါတ္မွာ ေကာင္းတာေတြ ရိတ္သိမ္းရမွာမုခ်မလြဲပါဟု ဆိုလိုက္ခ်င္ပါသည္........
 

နိုင္ခ်င္လို႔ပါ

သည္းခံတက္တယ္

 ခြင္႔လႊတ္တက္တယ္ဆိုတာ

 တကယ္ေတာ႔ 

မလြယ္ပါဘူး၊

ကိုယ္႔အေပၚ

မတရားေၿပာဆို 

ၿပဳမူတာေတြ

ကို ေၿခသုတ္ပုဆိုးေၿမြဆြယ္က်ိဳးဆိုသလို ခြန္းတုံ႕ၿပန္မႈ႕မၿပဳဘဲနဲ ေနနိုင္တာကို ဆိုလိုတာၿဖစ္ပါတယ္။ သူတစ္ပါးမွားေနပါမွန္း သိပါလွ်က္ ကိုယ္ၿပန္ေၿပာလိုက္လို႔ သူ႔ဂုဏ္သိကၡာ

လူပုံအလယ္မွာ က်သြားမွာ စာနာလို႔ စိတ္ေကာင္းထားၿပီး ၿပန္လည္မေၿပာဆိုတာ ေကာင္းမြန္တဲ႔ စိတ္ထားပါ။သို႔ေသာ္လည္း လူဆိုတာက မေၿပာရင္လည္းမၿပီး မတီးလည္းၿမည္ဆိုသလို တစ္ဘက္လူက စာနာနားလည္ေပးၿပီး ေခါင္းငုံ႕ခံေနၿခင္းအေပၚ အခြင္႔ေကာင္းယူတက္ၾကၿပန္ပါတယ္။ သို႔ေပမယ္႔လည္း သူေတာ္ေကာင္းတရားကိုက်င္႔တဲ႔ သူဆိုတာကေတာ႔ ကိုယ္႕အတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ နစ္နာပါေစ သူတစ္ဘက္သား ေက်နပ္ပါေစ၊ ဒီလိုသူေၿပာလိုက္လို႔ သူစိတ္ခ်မ္းသာသြားရင္ ငါသည္းခံရက်ိဳးနပ္ပါတယ္ဆိုၿပီး ေတြးလိုက္တာပါပဲ၊ တကယ္ေတာ႔ သည္းခံၿခင္းခြင္႔လႊတ္ၿခင္းဆိုတဲ႔ တရားက တကယ္မဟာ မလြယ္ကူေသာ အလုပ္ေတြပါ။ အဲဒီလိုမလြယ္ကူတဲ႔ အလုပ္ကို လုပ္နိုင္ၾကလို႔လဲ သူေတာ္ေကာင္း တို႔သြားရာလမ္းကို မပင္မပန္းလွမ္းနိုင္ၾကတာပဲၿဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္က အရင္က

ေဒါသအင္မတန္ၾကီးတဲ႔ သူၿဖစ္ပါတယ္။မဟုတ္မခံစိတ္ ေတြက ေဒါသကုိ ပင္႔ေၿမာက္ေပးလိုက္ေတာ႔ သည္းခံလို႔ရတဲ႔ ကိစၥွေတြမွာ သည္းမခံပဲ ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲ အၿပဳအမူေတြ မၾကာခဏ ၿပဳလုပ္မိပါတယ္...ၿပီးသြားၿပီဆိုရင္ေတာ႔ ေအာ္ ငါလုပ္လိုက္တာ မွားသြားၿပီ ငါနိုင္႔ထက္အလြန္ ေၿပာဆိုမိတာ လြန္သြားၿပီ စသၿဖင္႔ ၿပန္လည္ေနာင္တ ရေနတက္ၿပန္ပါတယ္...သို႔ေသာ္လည္း လြန္သြားေသာအရာဆိုတာ ဘယ္ေတာ႔မွ ၿပန္လည္သိမ္းဆည္းလို႔မရတဲ႔ အရာဆိုေတာ႔ ေနာင္တရ ရုံကလြဲၿပီးဘာတက္နိုင္ဦးမွာလဲ.....ကိုယ္႔ဘက္က မွန္ေနတာလည္းၿဖစ္ပါလ်က္ကယ္န႔ဲ  ကိုယ္ကေဒါသတရားနဲ႔ သည္းခံစိတ္မေမြးပဲ အဆြယ္ကိုေဖာ္ၿပလိုက္သလိုၿဖစ္သြားေတာ႔ ကိုယ္႕ဘက္က မွန္ေနပါလ်က္ သူတစ္ပါး အၿမင္မွာ ၾကမ္းတမ္းရုိင္းပ်သူတစ္ေယာက္လို႔ လည္း အၿမင္ခံရတာ ထပ္တိုးေနေသးတယ္.....အသက္အရြယ္ေလးလည္းရလာ စဥ္းစားဆင္ၿခင္တက္တဲ႔ စိတ္ေလးလဲ ရွိလာေတာ႔ ေဒါသထြက္ရမွာေၾကာက္လာတယ္...အတက္နိုင္ဆုံး ငါသည္းခံမယ္လို႔လည္းဆုံးၿဖတ္မိတယ္...တစ္ခါသား ေဒါသၿပင္းထန္ေနတဲ႔ 

သူႏွစ္ေယာက္ ထိပ္တိုက္ဆုံၾကတဲ႔ ပြဲကို မိမိကိုယ္တိုင္ မ်က္ၿမင္ ေတြ႕လိုက္ရေတာ႔မွ ပိုၿပီးထိတ္လန္႔သြားမိတယ္...လူဆိုတာ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္မႈ႕ကို ဘယ္သူမွ မၾကိဳက္ၾကဘူးဆိုတာကိုေပါ႔။

အလြန္ေဒါသၾကီးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ဘူးတယ္

သူကမွ ကိုယ္႔ထက္ပိုၿပီး ေဒါသထန္ေသးတယ္...တပည္႔ ေဆြးမ်ိဳး မိတ္ေဆြဘာေသာ ညာေသာမထားဘူး ေဒါသထြက္လာလို႔ကေတာ႔။ ကုိယ္လည္း သူနဲ႔ ေပါင္းၿပီးမွ ေတာ္ေတာ္ေလး ကို သံေ၀ဂရမိတယ္ သူ႕ကိုသင္ခန္းစာယူရင္ ကိုယ္လည္းေဒါသေတြေတာ္ေတာ္ေလး ေလ်ာ႔ပါးေအာင္ ေလ႔က်င္႔ပ်ိဳး

ေထာင္ တက္လာတယ္...သညး္ခံလို႔ရတာကို သည္းမခံပဲ စိတ္ထင္တိုင္းၾကဲတက္ၿခင္းဟာ တကယ္ေတာ႔ သူတစ္ပါးကို ထိခိုက္သည္ မထိခိုက္သည္ေတာ႔မသိ ပထမဦးဆုံးမိမိကို အၿပင္းထန္ဆုံး ထိခိုက္ေစတက္တာေတာ႔ အမွန္ပါပဲ....ဒါေၾကာင္႔ ဘုရားၿဖစ္ေတာ္မူဖို႔ က်င္႔ရတဲ႔ ပါရီမီ ဆယ္ပါးထဲမွာခႏၱီပါရမီဆိုတာ ပါတာၿဖစ္ပါတယ္...တကယ္မလြယ္ကူတဲ႔ အရာပါ....ၿမင္႔ၿမတ္တဲ႔ စိတ္ရွိသူတို႔သာ ၿပည္႔ၿပည္႔၀၀ ၿဖည္႕က်င္႔နိုင္တဲ႔ အရာမ်ိဳးပါ....တစ္ခ်ိဳ႕က ေၿပာၾကတယ္ မနိုင္လို႔သညး္ခံတာပါကြာတဲ႔...မွားပါတယ္ ေဒါသထြက္လာရင္ လူဆိုတာ ဘာေသာ ညာေသာ ဘာေကာင္ေသာ ညာေကာင္ေသာ သိပ္ေတြးတက္တဲ႔ အမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး  ဒါေၾကာင္႔မို႔လဲ မႈခင္းသတင္းေတြထဲမွာ လူသတ္မႈေတြ မၾကခဏေတြ႔ေနၾကရတာေပါ႔။

ခြင္႔လႊတ္နိုင္တဲ႔ စိတ္မရွိလို႔လဲ သူ႕အေပၚအၿပစ္တင္ ေမာင္းမဲတာေတြ ၾကိမ္းေမာင္းေၿပာဆိုတာေတြ ကို ေဒါသမာန္ပါပါ ၿပဳလုပ္ေနၾကတာၿဖစ္ပါတယ္။ အဲေဒါသအထြတ္အထိပ္လည္းေရာက္ေရာ လူကိုပါ သတ္မိတဲ႔အထိ 

အမွားၾကီးကို က်ဴးလြန္လိုက္ၾကတာပဲၿဖစ္ပါတယ္။တကယ္ေတာ႔ မေကာင္းပါဘူး...မေကာင္းမွန္းကိုလည္း အသိဉဏ္ ရွိသူလူတိုင္းလည္း

သိၾကပါတယ္ သို႕ေသာ္လည္း တစ္ခဏေလးေသာ အခ်ိန္ေလးကို တားဆီး ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္စြမ္း မရွိလို႔သာ သည္းခံစိတ္မဲ႔ ပရမ္းပတာ လုပ္မိလိုက္တက္ၾကတာပါ..အဲလိုသည္းခံခြင္႔လႊတ္ၿခင္းအေၾကာင္းကုိ ေၿပာေန

လို႔ စာေရးေနတဲ႔ မင္းကေရာ ဘယ္ေလာက္ သည္းခံေနနိုင္ၿပီလဲလို႔ ေမးမွာေပါ႔။ဟုတ္ကဲ႔ပါ ေၿဖပါ႕မယ္ အခုမွ က်င္႔ေနဆဲပါ..အတက္နိုင္ဆုံးၾကိဳးစားေနဆဲပါ..ေဒါသအမ်က္ကို ထစ္ခနဲ ထြက္ခဲ႕လို႔ ဆိုးက်ိဳးေတြ ရခဲ႔တဲ႔ အေတြ႕အၾကံဳေတြကိုလည္း ၾကံဳရင္လည္း ေရးပါဦးမယ္...ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ သည္းမခံနိုင္ၿခင္း

ခြင္႔မလြတ္နိုင္ၿခင္းဟာ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ အင္မတန္ရုပ္ဆိုးတဲ႔ အၿဖစ္အပ်က္ၿဖစ္တဲ႔အေၾကာင္း မိမိကိုယ္ခႏၶာမွာလည္း ေဒါသတရားရဲ႕ေလာင္ကြ်မ္းမႈ႔ေၾကာင္႔ မည္မွ်တူးၿဖိဳ မိေနသလဲဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းေလးေလာက္သာတင္ၿပရုံေလးပါပဲ။ၾကည္လင္ေနတဲ႔ မိမိရုပ္အဆင္း မည္းညစ္ သြားေအာင္လုပ္နိုင္တာလည္း ေဒါသပဲၿဖစ္

ပါတယ္...လူႏွစ္ဦးၾကားမွာ အမုန္းတရားေတြ တာရွည္သြားေအာင္လုပ္တာလည္း ေဒါသပါပဲ....အမွန္အမွား ခ်င္႔ခ်ိန္နိုင္စြမ္းမရွိ ဧရာမ အမွားၾကီးေတြ က်ဴးလြန္တက္တာလည္းေဒါသပါပဲ...

ဒီေလာက္ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ႔ ေဒါသကို မိမိႏွလုံးသားထဲမွာ ဘာေၾကာင္႔ေနရာေပးထားသင္႔မွာလဲ...သူလည္းမွားတက္ ကို္ယ္လည္းမွားတက္ သူခ်င္း အခ်င္းခ်င္း နားလည္းခြင္႔လႊတ္ၿပီး သည္းခံစိတ္ေလးနဲ႔ ေပါင္းသင္းေနထိုင္သြားမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ ေတြးၾကည္႔ေပါ႕.....

 ဒီေနရာမွာ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကေရးထားတဲ႔ စာပိုဒ္ေလးကိုုေဖာ္ၿပခ်င္ပါတယ္...

   ခြင္႔လႊတ္တယ္ဆိုတာ

စိတ္ဓါတ္ေရာ အသိဉာဏ္ပါ

ၾကီးမားၿမင္႔ၿမတ္သူရဲ႕ လုပ္ရပ္ၿဖစ္တယ္။....။

 လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၿမင္႔ၿမတ္တဲ႔ စိတ္ဓါတ္ကို စမ္းစစ္ၾကည္႕ဖို႔ရာ သူဘယ္ေလာက္ သည္းခံနိင္သလဲ...သူတစ္ပါးေပၚကို ဘယ္ေလာက္ခြင္႔လႊတ္နိုင္စြမ္းရွိသလဲဆိုတဲ႕ အေပၚမွာ ေယဘုယ် ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကည္႔နိုင္ပါတယ္.....

ဒါဟာ ေမတၲာတရားၿဖစ္ေပၚလာဖို႔အတြက္ အေၿခခံ အေၾကာင္းတရားေတြၿဖစ္တယ္ဆိုတာ ၿငင္းလို႔မရပါဘူး....

လူသားေတြအားလုံးတစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ၾကည္သာရႊင္ၿပဳံးစြာဆက္ဆံ ေၿပာဆိုေနနိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ တစ္ဦးခ်င္းတစ္ေယာက္ခ်င္းကေန တစ္ကမၻာလုံးေအးခ်မ္းသာယာရွိနိုင္ပါတယ္ဆိုတာ တင္ၿပရင္း.....။။။....။။

ၾကံဳလာခဲ႕ရင္

        တကယ္ေတာ႔ လူ႕ေလာကၾကီးထဲမွာ ေတြ႕ၾကံဳရတဲ႔ အၿဖစ္အပ်က္တိုင္းဟာ အံ႕ၾသနဘန္း ၿဖစ္ေလာက္စရာ ဘာမွ မရွိပါဘူး၊

အားလုံးဟာ ေလာကဓံတရားရွစ္ပါးထဲက ေက်ာ္လြန္ၿပီး ပိုေမာက္လြန္ကဲၿဖစ္စရာလည္း မရွိပါဘူး ။  လာေဘာ အလာေဘာ ယေသာ အယေသာ နိႏၵံ ပသႏၷံ သုခံ ဒုကၡံ ဆိုတဲ႔ ေလာကဓံ တရားရွစ္ပါးတို႔ရဲ႕ေဘာင္ထဲမွာပဲ လုံးခ်ာလိုက္ စီးေမ်ာသက္၀င္ေနၾကရတာ။  လဘ္လာဘ ေပါမ်ားၾကြယ္၀လာတဲ႔အခါ ေပ်ာ္မယ္ဗ်ာ၊ ဆုံးရွဳံးပ်က္စီးသြားတဲ႔အခါ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမယ္၊ ကိုယ္႔မွာေၿခြရံ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ၿပည္႔ၿပည္႔စုံစုံေနရတဲ႔အခါ ၀မ္းသာမယ္ဗ်ာ၊ကိုယ္႔ဆီကေနမိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ေၿခြရံသင္းပင္းေတြ ဖယ္ရွားဆုတ္ခြါသြားၿပန္ေတာ႔

တစ္ထီးတည္း ေၾကကြဲမယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ကေအာင္ၿမင္မႈ႕ေတြ

ရလာတဲ႕အခါ အမ်ားရဲ႕ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ၿပဳတာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ခံယူမယ္၊

 အဲကိုယ္က အမွားေတြ ၿပဳမိေၿပာမိ လုပ္မိတဲ႔အခါ ကဲ႕ရဲ႕မယ္ ရွဳတ္ခ်မယ္ အၿပစ္တင္မယ္ အဆင္မသင္႔ရင္ အဆဲအဆိုပါခံရတက္ေသးတယ္။

ရွင္းပါတယ္ ေလာကမွာခ်မ္းသာၿခင္း ဆင္းရဲၿခင္းဒီႏွစ္ခုကေတာ႔ လူတိုင္းေတြ႕ၾကံဳရတဲ႔ သဘာ၀ဓမၼဆိုေတာ႔က သတၱ၀ါမွန္သမွ် အတြက္

ေနၿမဲဘုံဌာနတစ္ခုလို႔ ဆိုရမေလာက္ပါပဲ...။

  ဒီတရားေတြက ဘယ္သူမဆိုၾကဳံၾကရ ဆံုၾကရမွာမလြဲဘူး..

ခုေနေတာ႔ေပ်ာ္ေနတယ္ အဲသိပ္မၾကာဘူး ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာေတြ က 

ၿဖဳတ္ခနဲေရာက္လာေရာ....ဒီလိုမ်ိဳးကိစၥေတြက ငါတစ္ေယာက္တည္းသာၾကဳံရတာ ငါကံဆိုးေလၿခင္းဆိုၿပီးေတာ႔ ေတြးၿပီး ပူပန္ဆင္းရဲေတာ႔ မေနပါနဲ႔ လူ႕ဘ၀ကတိုပါတယ္....ေနရာတုန္းအခိုက္ ငါဘာလုပ္သင္႕သလဲဆိုတာကိုပဲ အေၿဖရွာသင္႔ပါတယ္.... ဒီလိုအၿဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ငါတင္မကဘူး တစ္ေလာကလုံးမွာရွိတဲ႔သတၱ၀ါေတြတိုင္း ၾကဳံေတြ႔ရတက္တဲ႔ အရာေတြ

လို႔ ေတြးၿပီးေၿဖေဖ်ာက္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ နဲနဲေတာ႔ သက္သာဦးမယ္....

ၿပီးေတာ႔ ဒီလို ေသာကေရာက္စရာ အေၾကာင္းေတြနဲ႔ ၾကံဳလာရင္ ထိုက္သင္႔သေလာက္ သက္သာေအးခ်မ္းေစနိုင္မယ္႔ နည္းလမ္းေတြ မရွိဘူးလား ဒါကုိအေၿဖရွာတက္ဖို႔လိုတယ္။ ဒီေနရာမွာ သက္သာရာရမယ္႔နည္းလမ္းကို ညြန္ၿပရရင္ ဗုဒၶရဲ႕ ဒုကၡလြတ္ေၾကာင္းတရားေတြပဲ ညြန္ၿပရမွာပဲ..သို႔ေသာ္လည္း လူဆိုတာက တရားဆိုတဲ႔ အသံကိုၾကားတာနဲ႔ ၿငည္းေငြ႔ပ်င္းရိသြားတက္ၾကတာ မ်ားတယ္...ဒါေၾကာင္႔မို႔လည္း ၿမတ္ဘုရားက ပါပသၼိ ံ ရမတိမေနာ လို႔ေဟာခဲ႔တာၿဖစ္ပါတယ္...စိတ္ဆိုတာ ေကာင္းတဲ႔ဘက္မွာက်က္စားေပ်ာ္၀င္

ေစဖို႔ အေတာ္ခက္ခဲတာပဲ  မေကာင္းတာကို လုပ္ဖို႔ဆိုရင္ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနတက္ၾကတာ။ ၿမတ္ဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြဆိုတာ လာလွည္႔ ရွဴ႕လွည္႕ ဆိုတဲ႔ ဧဟိပႆိက ဂုဏ္ေတာ္နဲ႔ ၿပည္႔စုံတဲ႔တရားေတြဆိုေတာ႔ အေ၀းကေန လူေၿပာ သူေၿပာ နဲ႔ နားေထာင္ေနရုံနဲ႔ေတာ႔ ေအးခ်မ္းတဲ႔ အရသာကို ခံစားနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး.... အဲကိုယ္စိတ္ႏွစ္ၿဖာ ေအးခ်မ္းေစဖို႔ကေတာ႔ 

ဘုရားေဟာတရားေတြကို သိေအာင္လုပ္ သိရင္ နဲနဲေလးၿဖစ္ၿဖစ္ စၿပီးေတာ႔က်င္႕ အမ်ားၾကီးမဟုတ္ဘူး...ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ေတြဆိုတာ တကယ္အဟုတ္မက်င္႔ဘဲ ရြတ္ဖတ္ပြားမ်ားေနစဥ္မွာေတာင္ တကယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေစတက္တာ အမွန္ပါပဲ...ဒီေနရာမွာ တရားအားထုတ္ဖို႔ ခက္ခဲအေၿခအေန ခက္ခဲတဲ႔ ေနရာမွာေရာက္ေနတယ္ဆိုရင္ သင္တို႔ေလာေလာလတ္လတ္

ခၾကဳံေနရတဲ႔ ေသာကေတြ တခဏတာ ၿငိမ္းခ်မ္းေစဖို႔ နည္းလမ္းေလးတစ္ခုေတာ႔ ေပးခ်င္ပါတယ္....ယခုသင္ေသာကေတြေရာက္ေနတယ္

စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္ဆိုတာ ခနေလး တကယ္႔ခနေလး ေမ႔ထား လန္းဆန္းသြားေအာင္ ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္ ၿပီးရင္ ေကာင္းမြန္တင္႔တယ္တဲ႔ အ၀တ္အစားေတြကုိ ၀တ္ၿပီး သင္ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ထားတဲ႕ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူဆူ သို႕မဟုတ္ ပုံေတာ္ တစ္ဆူေရွ႕မွာ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္တဲ႔ ေသာက္ေတာ္ေရ တစ္ခြက္ သို႔မဟုတ္သုံးခြက္ ကို ရုိရိုေသေသ ကပ္ၿပီး ကိုယ္ရတဲ႔ ကန္ေတာ႔ခ်ိဳးတစ္ခုခုနဲ႔ ပူေဇာ္လိုက္ပါ....သင္ပူေဇာ္လို႔ၿပီးသြားရင္ နာရီီ၀က္ေလာက္ေတာ႔ အခ်ိန္ေတာ႔ ေပးရမယ္  ပုတီးစိပ္ေနၾက သူအတြက္ေတာ႔ မိမိ စိပ္ေနၾက 

ဂုဏ္ေတာ္တစ္ခုခုကို ပုတီးအလုံးေရ ရဖို႔ ေရွ႕တန္းမတင္ဘဲ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ မိမိအာရုံမွာ အာရုံၿပဳၿပီး ပူေဇာ္ပါ....ပုတီးမရွိသူအတြက္လည္း မိမိအာရုံမွာပဲ စူးစူးစိုက္စိုက္ နဲ႔ အာရုံၿပဳပူေဇာ္ပါ...အဲဒီလိုမွတ္ရတာအဆင္မေၿပရင္ မိမိလက္ကေလးမ်ားကို ခ်ိဳးေရတြက္ၿခင္းမ်ိဳးနဲ႔လည္း ပူေဇာ္နိုင္ပါတယ္...

ဥပမာ မိမိက အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္ကို ပြားမယ္ဆိုပါေတာ႔ အရဟံ -ကိေလသာကင္းစင္ေတာ္မူေသာ ၿမတ္စြာဘုရားဆိုၿပီး အာရုံရရ ပူေဇာ္နိ္ုင္ပါတယ္....ဒါဟာ သက္ေသာင္႔သက္သာ နဲ႔ မိမိတို႔စိတ္ေသာကေတြကို အထိုက္အေလ်ာက္ သက္သာေစနိုင္တဲ႔ အေၿခခံ နည္းလမ္းေလးပါပဲ......ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အဲဒီလို အေၿခခံ နည္းလမ္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္...အေသးစိတ္ေၿပာမယ္ဆိုရင္ လည္းေၿပာလို႔ရပါေသးတယ္....သို႔ေသာ္လည္း ဒီေလာက္နဲ႔ တစ္ခဏတာ စိတ္ေသာကေတြကို ေၿပေပ်ာက္ေစတဲ႔ နည္းေလးကိုပဲ က်င္႔ၿပီး ေအးခ်မ္းမႈ႕ ကို ရယူနိ္ုင္ပါေစလို႔ ဒီေနရာကေနမွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္ ...ေနာင္ကုိလည္း မိမိတို႔ရဲ႕ အဇၥ်ာသယ နဲ႔ ကိုက္ညီမယ္႕ စိတ္ပူပန္မႈ႕မ်ား သက္သာေစမည္႔နည္းလမ္းမ်ားကို လည္း သိသမွ်တင္ၿပေပးပါဦးမယ္...ေမတၱာၿဖင္႔ 

             အေနာ္မာ(taymi)