ဗုဒၶၿမတ္စြာ သာသနာ ေရာင္၀ါေနသို႔ လင္းပါေစ။
                                     

ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ကို မႈတ္ေသာက္ၿခင္း

    အဲဒီကတည္းကိုက မွားခဲ႔တာပါပဲ။““ ကြ်ႏု္ပ္သိတာတစ္ခုပဲရွိတယ္ အဲဒါဘာမွ မသိေသးဘူးဆိုတာပဲ” ဒီစကားလုံးေလးကို စတင္ၾကားဖူးကတည္းက ေတာ္ေတာ္ႏွစ္ၿခိဳက္တက္ခဲ႔တာ။ ဘယ္ပညာရွိ ဘယ္ကေလာင္ဆရာေရးတယ္မသိေပမယ္႔လည္း အင္း  ထားပါေလ အဲဒါကအရးမၾကီးပါဘူး ။ လူ႔ေလာကၾကီးက ၾကီးမားၿပန္႔ေၿပာလြန္းလွတယ္ဆိုတာ ေၿပာဖို႔မလိုေလာက္ေအာင္ သိၾကပါတယ္။ အဲဒီလို အေၿပာက်ယ္လွပါတယ္ဆိုတဲ႔ ေလာကၾကီးထဲမွာ ေတာ႔ ကြ်ႏု္ပ္တို႕တစ္ေတြကေတာ႔ ပမႊားသိမ္ႏွဳတ္ေသာ ၿမဴမႈံငယ္ေလးေတြ မွ်သာပါပဲ။ အဲဒီလို ေသးမႊားသိမ္ႏွဳတ္ေသာ ၿမွဴမႈံငယ္ေလးေတြ ကိုယ္စီမွာလည္း ၾကီးမားၿပန္႔ေၿပာေသာ ကိုယ္ပိုင္ဘ၀ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္ေတြ ကိုယ္စီရွိၾကပါတယ္။  မိုးထုလုနီးပါး ဇိမ္ခံတိုက္ၾကီးေတြဆီမွာမွ ဘ၀ဆိုတာရွိတာမဟုတ္သလို ၿခြတ္ၿခံဳက်ေနေသာ အိုေဟာင္းစုတ္ပ်က္ေနေသာ သက္ကယ္တဲ အိုအိုေလးထဲမွာလည္း ဘ၀ဆိုတာရွိေနတာပါပဲ။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းသာ ေကာင္းဆိုးေလာကဓံေတြ ခံစားေနရတယ္လို႔ေတြးေနလို႔မရသလို ကိုယ္ခံစားေနရတဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ တၿပိဳက္နက္တည္းမွာလည္း ကိုယ္႔လို ေၾကကြဲေသာက ေရာက္ေနသူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒး ရွိေနတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ လူေလာကၾကီးထဲကို ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘယ္သူမွ အစကတည္းက သိလာခဲ႔ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်ႏု္တို႔ ဘယ္ကလာတယ္ဆိုတာလည္းမသိဘူး ဘယ္ကိုသြားမယ္ဆိုတာကိုလည္းမသိဘူး ေရွ႔ဆက္ဘာေတြ ၿဖစ္ဦးမွာလည္းဆိုတာကိုလည္း မသိၾကဘူး။ ဒါၿဖင္႔ လူ႔ေလာကၾကီးထဲမွာရွိေနခိုက္ ကြ်ႏု္တို႔ ဘာေတြ လုပ္သင္႔သလဲ ဘာေတြကလူ႔ေလာကရဲ႕ အႏွစ္သာရကဘာလဲ ဘယ္သို႔ေသာအရာေတြက လူ႔ဘ၀မွာအေရးၾကီးတာလဲ အဲဒီလို လဲေပါင္း လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ရွဳပ္ေထြးေပြလီလွတဲ႔ ေမးခြန္းေတြကို ေၿဖေနရုံနဲ႔ အေၿဖရွာေနရုံနဲ႔ ေကာၿပီးေကာလား၊ ဗုဒၶေဂါတမက စၾကာ၀ဠာၾကီးထဲမွာ က်င္လည္ေၿပးလႊားေနၾကတဲ႔ သတၲ၀ါေတြတိုင္းဟာ မသိမႈအေမွာင္ဓါတ္ေတြေၾကာင္႔ ဘ၀ေတြအသီးသီးမွာ ထပ္ခါထပ္ခါ ၿဖစ္ေနၾကရတာပါတဲ႔။ အဲဒီသံသရာစက္၀ိုင္းၾကီးထဲက ရုန္းထြက္ဖို႔ ရုန္းထြက္နိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါမွ ေအးၿငိမ္းမႈ႔ အမတ တရားကိုေတြ႔နိုင္မွာၿဖစ္ပါတယ္ဆိုတာ ေဟာၾကားထားပါတယ္
သို႔ေသာ္ၿငားလည္းအခ်ိဳ႕ေသာလူသားေတြကေတာ႔ၿဖင္႔ အဲဒီလို သိရွိနားလည္နိုင္စြမ္းေသာ အသိဉာဏ္ေတြနဲ႔ ခိုက္ရန္ၿဖစ္ထားၾကတဲ႔ အတြက္ေၾကာင္႔ သူတို႕မွာ လစ္လပ္ေနတာ ထိုကဲ႔သို႕ေသာ အရာေတြၿဖစ္ေနေတာ႕က အဘယ္မွာလွ်င္ သိရွိနားလည္းနိုင္ပါအံ႕နည္း။ တကယ္ေတာ႔ ကြ်ႏု္တို႔ ေတြ လူေလာကထဲကို စတင္၀င္ေရာက္လာကာစကေတာ႔ ဘာမွ မသိေသးတဲ႔ အခါဆိုေတာ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္း နဲ႕ ေသာကတရားေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းနားမလည္ေသးေတာ႔ ေလာကၾကီးက ေန
ခ်င္စဖြယ္ ပန္းဥယ်ဥ္ၾကီးတစ္ခုေပါ႔ ။က်င္လည္က်က္စားမႈ႕ ခရီးအတိုင္းအတာ ရွည္လ်ားလာတာနဲ႔အမွ် ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ သိလာတယ္ ရိပ္မိလာတယ္ ခံစားလာၾကရတယ္။ ဘ၀ဆိုတာ ေအးခ်မ္းမႈတစ္စုံတစ္ရာ ရဖို႔အတြက္ အပူေတြနဲ႔ ယွဥ္ဖက္ၿပီး ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားေနၾကရတယ္ဆိုတာကိုေပါ႔။ဒီေနရာမွာ ၾကားဖူးတဲ႔ ရယ္ဖြယ္ရာအၿဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုေလာက္ေၿပာၿပခ်င္တယ္။ တစ္ခါကေတာရြာမွာေနတဲ႕ဆရာေတာ္တစ္ပါးက သူ႔တပည္႔ေက်ာင္းသားေလးကို ေရးေႏြးအိုး ၾကိဳဖို႔ တာ၀န္ေပးထားတယ္။ တစ္မနက္မွာေတာ႔ ေက်ာင္းသားေလးဟာ ေရေႏြးၾကိဳဖို႔ ေမ႔ေနတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘုန္းၾကီးက “ေဟ႔ ေက်ာင္းသား ေရးေႏြးအိုး ယူခဲ႔စမ္း”
အဲဒီလိုခိုင္းလိုက္ေတာ႔ ေက်ာင္းသားလည္း အဆူမခံရၿပီးေရာဆိုၿပီး ေရေႏြးအိုးထဲကို ေရေအးေတြထည္းၿပီး ယူသြားေတာ႔ ဘုန္းၾကီးအဆူခံထိတာေပါ႔။ အဲဒါနဲ႔ ေရေႏြးအိုးကိုဆူေအာင္တည္ၿပီး ဘုန္းၾကီးဆီကိုသြားကပ္တယ္ ဘုန္းၾကီးက ေရေႏြးအိုးထဲကို လက္ဘက္ေၿခာက္ခတ္ၿပီး ပုဂံလုံးထဲကိုထည္႕ၿပီး ပူပူေလာင္ေလာင္နဲ႔ မႈတ္ေသာက္တာကို ေတြ႔တဲ႔ ေက်ာင္းသားက ေငးေမာေတြေ၀ေနတဲ႔ အၾကည္႔နဲ႔ ဘုန္းၾကီးကိုၾကည္႔ၿပီး ေမးလိုက္တယ္။ ဘုန္းဘုန္းဘာၿဖစ္လို႔ နဂိုရ္က ေအးေနတဲ႔ ေရကို ပြက္ပြက္ဆူေအာင္ၾကိဳခိုင္းၿပီး ခုၾကေတာ႔ ေအးေအာင္လို႔ ၿပန္ၿပီးမႈတ္ေသာက္ေနတာလဲလို႔ေပါ႔ ။ဆရာဘုန္းၾကီးလည္း ဘာၿပန္ေၿပာရမယ္မွန္းမသိေလာက္ေအာင္ၿဖစ္သြားပါတယ္။ ေမးတာက ကေလးဆိုေတာ႔ေလ။  ပုံၿပင္ေလးကေတာ႔ ရယ္စရာလိုလိုနဲ႔ပါပဲ။ဒါေပမယ္႔ တကယ္ေတြးၾကည္႔ေတာ႔ ဒါဟာေတြးစရာေလးတစ္ခုပါေနတာကို သတိထားမိနိုင္ပါတယ္။လူ႔ေလာကၾကီးဆိုတာ လုိအင္ေတြနဲ႔ အၿမဲပူေလာင္ေနတဲ႔ ေဒသၾကီးတစ္ခုပါ။ အဲဒီလိုပူေလာင္ေနတဲ႔ ေလာကၾကီးထဲမွာ ေအးၿမမႈဆိုတဲ႔အရာေတြကို မရရွိေသးသမွ်ေတာ႔ ကြ်န္ပ္တို႔ေတြက ပူေလာင္ေနတဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ တူတဲ႕အရာေတြကို အားပါးတရ မႈတ္ေသာက္ၿပီး အရသာခံေနၾကရတာပါ။ တကယ္ေတာ႔ ပူပါတယ္။အဲဒီလို ပူေနတာကိုပဲ အရသာေလးရွိတယ္ထင္ၿပီး ေသာက္ေနၾကတာပါ။ကြ်ႏု္ပ္တို႔ဟာ ဒီေလာကၾကီးနဲ႔ စာရင္ အစက္အေၿပာက္ ေလးမွ်သာရွိပါတယ္။ လူတိုင္းမွာ ဘ၀ဆိုတာရွိပါတယ္။ ဘ၀ေတြတိုင္းကေတာ႔ မ်ားမ်ားပူတာရယ္ နည္းနည္းပူတာရယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ ကြာၿခားၾကပါတယ္။ အဲဒီအပူၾကီးေတြကိုပဲ မႈတ္ေသာက္ေနၾကသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ အပူေတြကို အရသာထင္ေနၾကသူခ်င္းသင္႔တင္႕မွ်တစြာ  စာနာကူညီရုိင္းပင္းၿပီး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနသြားၾကမယ္ဆိုရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ ၿငစ္ညဴးဖြယ္ အာရုံဆိုး အၿမင္ဆိုး အေၿပာဆိုး စတာေတြ ကေန ထိုက္သင္႔သေလာက္ၿငိမ္းေအးၿပီး အပူေတြခ်ည္းေသာက္သုံးေနရသူခ်င္း တစ္ၾကိဳက္တစ္ေမာ႔ စာ ေအးၿမမႈေလးေတြ  ေပးစြမ္းနိုင္လိမ္႔မယ္လို႔ ယူဆရင္း ......။
    ( ဘာရယ္မဟုတ္ေပမယ္႔ ေတြးမိသမွ် ေရးခ်ၿခင္းမွ်သာၿဖစ္လို႔
ေကာင္းၿခင္းဆိုးၿခင္း ဆိုတဲ႔ ရသ ကို မေပးစြမ္းနိုင္ခဲ႔လွ်င္ ခြင္႔လႊတ္ပါလို႔ 
ေတာင္းပန္းလွ်က္)

                                                        အိပ္မက္မ်ားႏွင္႔ အိပ္စက္ၿခင္း
အပင္ထက္က သက္ေၾကြ ေရြ႔ေလ်ာက်လာတဲ႔ သစ္ရြက္ေလးေတြအတြက္ေတာ႔ ငါဟာ တစ္ခါတစ္ရံ သံေ၀ဂတစ္၀က္နဲ႔ သၿဂိ ၤဳလ္ေပးေနၾက နံနက္ခင္းတစ္ပါးပဲေပါ႔၊
ဒီလိုနဲ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ ေလးတြဲက်ေနတဲ႔ ငါ႔မ်က္ေတာင္ေတြကို မတားဆီးနိုင္ခဲ႔တာ တစ္ရာသီေတာင္ ေက်ာ္လြန္ခဲ႔ၿပီ ။
နံနက္ခင္းသတင္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ဖတ္လိုက္ရမွ ေနသာထိုင္သာရွိတဲ႔ အသာနဲ႔ အၿမဲတမ္း ခံတြင္းခ်ဥ္တက္တဲ႔ ပါးစပ္ကို ကြမ္းတစ္ယာေလာက္ေကြ်းရင္း ငါေနတက္ေအာင္ေနခဲ႔တယ္။
တစ္ခါတစ္ခါ အလိုလို ၿပည္႔လာတဲ႔ ၿမိဳသိပ္ထားေသာ တိမ္အုပ္တစ္ခ်ိဳ႔ကို ကီးဘုတ္ေပၚမွာ အန္လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ အန္ထုတ္လိုက္ေတာ႔လည္း နာတက္တဲ႔ရင္ဘတ္အတြက္ေတာ႔ ကုစားဖို႔ မတက္နိုင္ေသးဘူး။ ေၿပာရရင္ ဘယ္လိုကစားနည္းမ်ိဳးကိုမွ မကြ်မ္းက်င္တဲ႔ ငါလိုလူတစ္ေယာက္အတြက္ မ်က္ႏွာဖုံးအတု တပ္ဆင္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္ေတာ႔မွာမွ ပိရိေသသပ္ေနမွာမဟုတ္မွန္းလည္းသိေနၿပန္တယ္။ သင္စရာေတြေပါတဲ႔ ေလာကမွာ ငါနားမလည္တာ အိပ္မက္ၾကိဳးၾကီးတန္းလန္းနဲ႔ ငါနိုးထေနရတာကိုပဲ။
အၿမင္မတူသူေတြၾကားမွာ ငါဘယ္ေတာ႔မွ တူေအာင္ၾကိဳးစားလိမ္႕မယ္မဟုတ္မွန္းသိေနတဲ႔ သူဆိုလို အေမတစ္ေယာက္သာရွိမယ္ထင္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ငါက အရည္ၿပားေပ်ာ႔တဲ႔ ဦးေခါင္းနဲ႔ ေခါင္းမာတက္သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနလို႔ပဲ။
ဒါေၾကာင္႔လည္း မိုးေသာက္လာတိုင္း ၿပန္လည္းညွိႏႈိင္းလို႔ ခက္ေနတာ ငါနဲ႔ ငါ႔ရဲ႕အိပ္မက္ေတြပဲ။ ငါေကာ္ဖီကိုတကယ္မၾကိဳက္တက္ပါဘူးဒါေပမယ္႔ ေတာ္လွန္ဖီဆန္ၿမဲ အိပ္မက္ကို ပထုတ္ဖို႔ၾကိဳးစားရင္း နံနက္ခင္းမွာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေသာက္ၿပီး ၿပန္ၿပန္အိပ္တက္ခဲ႔တာ။ သစ္ရြက္ေလးေတြေတာ႔ အားနာပါရဲ႕။ ေနေရာင္ၿခည္ကို ဦးခိုက္ခြင္႔မေပးတက္တဲ႔ အိပ္မက္တစ္ပိုင္း အိပ္စက္ၿခင္းတစ္ပိုင္းနဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္ရ႕ဲ ၿမည္တြန္ေတာက္တီး ၿခင္းမွာ တစ္ဖန္ေသဆုံးရၿပန္ေသာေၾကာင္႔႔ပဲၿဖစ္ပါတယ္။
  (  ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ခံစားမိတာေလးတစ္ခုကို ေရးခ်ၿခင္းမွ်သာ)

သိၿခင္းတရားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က

   

 အတၱဆိုသည္မွာ  အခ်ိန္မေရြး ထိရွၿပတ္ေတာက္လြယ္ေသာ ထက္ၿမေသာ ဓါးတစ္လက္ၿဖစ္ေခ်၏။ ဘယ္လိုေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးမဆိုထို အတၲဆိုေသာ ဓါးႏွင္႔ ထိခိုက္မိသည္ႏွင္႔ တၿပိဳက္နက္ ဆိုးရြားေသာ နာက်င္ထိခိုက္မႈ႕ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ရရွိတက္ေလ႔ရွိပါသည္။ ဟုတ္ပါတယ္ လူနဲ႔လူခ်င္းဆက္ဆံ ေပါင္းသင္းတဲ႔ ေနရာမွာ တစ္ဦးန႔ဲ တစ္ဦး နားလည္သေဘာေပါက္မႈ႔ ေလးစားတန္ဖိုးထားမႈ႕ရွိဖို႔အင္မတန္ အေရးၾကီးလွပါတယ္။ ၾကီးတဲ႔သူက ၾကီးတဲ႔အေလ်ာက္ ငယ္ရြယ္တဲ႔ သူေတြအေနနဲ႔ကလည္း ငယ္ရြယ္တဲ႔ အေလ်ာက္ သင္႔တင္႔ေလ်ာက္ပတ္တဲ႔ အသိဉာဏ္တရားေတာ႔ ရွိဖို႔လိုပါသည္။သို႕မဟုတ္လွ်င္ လူနဲ႔ လူခ်င္းဆက္ဆံတဲ႔ေနရာမွ ထိခိုက္ပြန္းရွမႈ႕ ေတြနဲ႔  အတူ ႏွစ္ဦးသားတို႔ၾကားမွာခလုတ္ကန္သင္းအေနအားၿဖင္႔ လည္းေကာင္း၊ဂမုကဒစ္တစ္ခုသဖြယ္ၿဖစ္ေနမွာပါပဲ။ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္

 ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးတစ္ခုေတာ႔ၿဖစ္လာမွာမဟုတ္တာေသခ်ာ

သေလာက္ပါပဲ။ကြ်ႏု္တို႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနထိုင္ရာ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးအၿမဲတမ္းေကာင္းမြန္ေသာဆက္ဆံေရးၿဖစ္နိုင္ဖို႔ကေတာ႔ မလြယ္ကူပါဘူး။သို႔ေသာ္လည္း အတက္နိုင္ဆုံးေတာ႔ ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္ေသာ အေနထားတစ္ရပ္ကို 

ပုံမွန္တည္ေဆာက္သြားနိုင္ဖို႔ိုကုိပဲ ေအာက္ထစ္ဆုံးေမွ်ာ္လင္႔ၾကရတာပါပဲ။

မႏုႆတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈ႕တရားေတြၿဖစ္တဲ႕ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မာန္မာနတရားေတြ ကိုယ္စီရွိေနၾကတဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ ဘာပဲေၿပာေၿပာ အားလုံးကို ေကာင္းဖို႔ေတာ႔ ေမွ်ာ္လင္႔လို႔ မၿဖစ္နိုင္ပါဘူး။ သို႕ေသာ္လည္း လူသားတစ္ေယာက္ဟာ လူသားဆန္ဆန္ လူပီပီသသ သမမွ်တေသာ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ လွပတဲ႔ ႏွလုံးသားတစ္ခု ကို အတက္နိုင္ဆုံး ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္ နိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ဘာပဲေၿပာေၿပာ အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ႔။

ေလာကမွ ဘာေတြအေရးၾကီးဆုံးလဲ ၊ဘာေတြက လူေတြရဲ႕တန္ဖိုးကိုၿဖတ္ေပးနိုင္သလဲ။ ေမးခြန္းေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြာနဲ႔ ရွဳပ္ေထြးေတြေ၀ေနမယ္႔ အစား က်ြနု္တို႔ လုူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လူသားဆန္စြာ ဘယ္လိုေနထိ္ုင္ရမလဲ၊ဘယ္လိုၿပဳမူရမလဲ၊ဘယ္လိုေၿပာဆိုရမလဲစတဲ႔ 

အေၿခခံတရားေတြကို အရင္ဆုံးေလ႔လာသင္ယူၿပီး ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ အားလုံးနဲ႔ သဟဇာတၿဖစ္ေအာင္ သာယာေသာ အေၿခအေနတစ္ရပ္ကို ဖန္တီးနိိုင္ဖို႔ပဲ အရင္ဆုံးလိုအပ္လွပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ လူနဲ႔လူခ်င္း ဆက္ဆံေပါင္းသင္းတဲ႔ ေနရာမွာ မိမိကိုယ္ကို အတၲေတြ ဘယ္ေလာက္ထုံမႊမ္းထားသလဲဆိုတာ ၿပန္ၿပီးၾကည္႔ရပါမယ္။ တစ္ဖက္လူနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ႔ေနရာမွာ ငါ႔ႏွလုံးသားက ဘယ္ေလာက္ၿဖဴစင္သလဲဆိုတာကို အၿမဲလိုလို စမ္းစစ္ၿပီး မွတ္ေက်ာက္ေကာင္းေတြ ရနိုင္ဖို႔အတြက္ အစဥ္ၾကိဳးစားေနဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ႏွလုံးသားလွတယ္ မလွဘူးဆိုတာ တစ္ၿခားသူေတြ သိသည္မသိသည္ အပထား မိမိကိုယ္တိုင္က အရင္ဆုံးသိတာဆိုေတာ႕ မိမိရဲ႕ ႏွလုံးသားကလွပတယ္ဆိုရင္ မိမိကိုယ္ကိုု လိပ္ၿပာသန္႔စြာနဲ႔ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရဲ၀႕ံတည္ၾကည္စြာ ေနနိုင္မွာပါ သို႔မဟုတ္ရင္ေတာ႔ ေနာက္ကြယ္မွာ ပဲ တိမ္ငုတ္ သိမ္ငယ္စြာနဲ႔ ေနၾကရမွာမလြဲပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ လူနဲ႔ လူခ်င္း ေပါင္းသင္းဆက္ဆံတဲ႔ေနရာမွာ မိမိတု႔ိ ႏွလုံးသားေတြ ဘယ္ေလာက္ ၿဖဴစင္သလဲဆိုတာ ၿပရင္း ေကာင္းမြန္တဲ႔ လူမႈ႕အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုကိုု တည္ေဆာက္ၾကပါစုိ႔လို႔ ရည္ရြယ္ရင္းၿဖင္႔........။

ဘယ္လိုအပင္မ်ိဳးစိုက္မွာလဲ

     As you sow the seed so shall you reap the fruit.
ကိုယ္စိုက္ပ်ိဳးတဲ႔ အတိုင္း ကုိယ္ၿပန္ရိတ္သိမ္းရမွာပဲ.....
     ကိုယ္ကအခါးပင္စိုက္ၿပီးေတာ႔ အခ်ိဳသီးစားခ်င္ေနတာကေတာ႔ လြန္တာေပါ႔။  သဘ၀ဓမၼဥပေဒ ဆိုတာ လူေတြ ခ်မွတ္ထားတဲ႔ စည္းကမ္း
ဥပေဒေတြလို ေပါ႔ေစ ေလးေစ ဆိုၿပီး ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲလို႔လည္း မရတဲ႔ အရာပါ..ကိုယ္က ဘယ္လိုအေၾကာင္းေကာင္းေတြ ၿပဳလုပ္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ
က မ်က္ေမွာက္မွာ အထင္အရွားသက္ေသၿပေနတာပါပဲ....လူခ်င္းအတူ
တူ တစ္ဦးကဆင္းရဲဆိုတာမသိေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းသာေနခ်ိန္မွာ တစ္ဦး
က စားရမဲ႔ ၀တ္ရမဲ႔ ေနစရာမဲ႔နဲ႔ စုတ္ပ်က္ေနတာေတြ ဒါေတြကို တန္းတူညွိယူဖို႔ ဆိုတာ တကယ္ေတာ႔ အခက္ခဲဆုံးအရာပါ။ သုဘလုလင္ကိုယ္တိုင္ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးဘုရားရွင္ကို ေမးထားတဲ႔ ေမးခြန္းေတြ ကို သုဘသုတ္မွာေတြ႕နိုင္ပါတယ္...လူခ်င္းအတူတူ တစ္ခ်ိဳ႕ က အသက္ရွည္ၿပီးတစ္ခ်ိဳ႕ ကအသက္တိုၾကတာ တစ္ခ်ိဳ႕ကခ်မ္းသာၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕က ဆင္းရဲတာဘာေၾကာင္႔လဲစတဲ႔ေမးခြန္းေတြပါ..
ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္တိက် ေသခ်ာစြာ ရွင္းၿပထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္...
ကံတရားနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ေရရာပိုင္နိုင္စြာ သိနိုင္တဲ႔ ဘုရားရွင္တို႔သာ 
ကံတရားရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္ဖန္တီးနိုင္စြမ္းကို သိတဲ႔အတြက္ ေၾကာင္႔ ကံတရား
ကသာလွ်င္ လူသားေတြကို ဖန္တီးေနတယ္ဆိုတာ ေသခ်တိက် ေဟာၿပနိုင္တာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ေကာင္းတဲ႔ အေၾကာင္းတရားေတြ ကို ၿပဳလုပ္လွ်င္ေကာင္းတဲ႔ အကိ်ဳးတရားေတြ ၿဖစ္လာမယ္လို႔ အာမခံ ေဟာၾကားနိုင္တာေပါ႔ ။
တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ႔ မ်က္ေမွာက္မွာ မေကာင္းတဲ႔ အေၾကာင္းေတြ လုပ္ေနပါလ်က္ တင္႔တယ္ၿမင္႔မားေနတာေတြကို ၿမင္ၿပန္ေတာ႔ ကံတရားကို ယုံၾကည္မႈ႕ မရွိၿဖစ္သြားတက္ၾကပါေသးတယ္။ ဒါေတြကလည္းကံတရားရဲ႕ အရွိန္အဟုန္ေတြေၾကာင္႔ပါပဲ။ 
ဆန္းၾကယ္တဲ႔ ကံဇာတ္ဆရာၾကီးရဲ႕ အလိုကို မသိနိုင္တဲ႔ လူသားေတြ အတြက္ေတာ႔ ကံအေၾကာင္းကိုတိတိက်က်နားလည္ဖို႔ အားထုတ္ၾကိဳးပမ္း
ေနမယ္႔အစား ေလာကၾကီးအေၾကာင္း ကံတရားအေၾကာင္း ပိုင္နိုင္တိက်
ေဟာၿပခဲ႔တဲ႔ ဗုဒၶရဲ႕ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ၾကီးကို ၾကည္ညိဳေလးစားေသာ
သဒၶါတရားနဲ႔ ယုံၾကည္က်င္႕သုံးလိုက္ရုံေလးနဲ႔ ယခုမ်က္ေမွာက္မွာေရာ
လာမည္႔ဘ၀ေတြမွာပါ အက်ိဳးတရားေကာင္းေတြ ပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါမယ္..
ဒါေၾကာင္႔ ဘာမွန္းမသိရမ္းလုပ္ေနမယ္႕အစား ဘုရားရွင္ အလိုက် ဒါကေကာင္းတဲ႔ အရာ လုပ္ရမယ္ဆိုရင္ လုပ္နိုင္ေအာင္က်ိဳးစားလိုက္ရုံေလးပါပဲ..ဒါကေတာ႔ မေကာင္းတဲ႔ အလုပ္
ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ္႔အရာလို႔ သိရင္ေရွာင္ၾကဥ္လိုက္ရုံေလးပါပဲ...
ဒါေၾကာင္႔ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကိုယ္စိုက္ပ်ိဳးတာ ကိုယ္ၿပန္ရိတ္သိမ္းရတယ္ဆိုတာေလးသာ မိမိတို႔စိတ္ထဲမွာ ေတြးတိုင္း 
ေၿပာတိုင္း ၾကံတိုင္း လုပ္တိုင္း သတိရဆင္ၿခင္တက္မယ္ဆိုရင္ မေကာင္းတဲ႔ မ်ိဳးေစ႕ေတြကို စိုက္ပ်ိဳးမိဖို႔ဆိုတာ အေတာ္ေလး နည္းပါးသြားမွာပါ...အဲဒီလို မေကာင္းတာေတြကို မလုပ္မိဘဲ ေကာင္းတာေလးေတြ ပိုမို အားစိုက္ ၾကိဳးပမ္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အနာဂါတ္မွာ ေကာင္းတာေတြ ရိတ္သိမ္းရမွာမုခ်မလြဲပါဟု ဆိုလိုက္ခ်င္ပါသည္........
 

နိုင္ခ်င္လို႔ပါ

သည္းခံတက္တယ္

 ခြင္႔လႊတ္တက္တယ္ဆိုတာ

 တကယ္ေတာ႔ 

မလြယ္ပါဘူး၊

ကိုယ္႔အေပၚ

မတရားေၿပာဆို 

ၿပဳမူတာေတြ

ကို ေၿခသုတ္ပုဆိုးေၿမြဆြယ္က်ိဳးဆိုသလို ခြန္းတုံ႕ၿပန္မႈ႕မၿပဳဘဲနဲ ေနနိုင္တာကို ဆိုလိုတာၿဖစ္ပါတယ္။ သူတစ္ပါးမွားေနပါမွန္း သိပါလွ်က္ ကိုယ္ၿပန္ေၿပာလိုက္လို႔ သူ႔ဂုဏ္သိကၡာ

လူပုံအလယ္မွာ က်သြားမွာ စာနာလို႔ စိတ္ေကာင္းထားၿပီး ၿပန္လည္မေၿပာဆိုတာ ေကာင္းမြန္တဲ႔ စိတ္ထားပါ။သို႔ေသာ္လည္း လူဆိုတာက မေၿပာရင္လည္းမၿပီး မတီးလည္းၿမည္ဆိုသလို တစ္ဘက္လူက စာနာနားလည္ေပးၿပီး ေခါင္းငုံ႕ခံေနၿခင္းအေပၚ အခြင္႔ေကာင္းယူတက္ၾကၿပန္ပါတယ္။ သို႔ေပမယ္႔လည္း သူေတာ္ေကာင္းတရားကိုက်င္႔တဲ႔ သူဆိုတာကေတာ႔ ကိုယ္႕အတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ နစ္နာပါေစ သူတစ္ဘက္သား ေက်နပ္ပါေစ၊ ဒီလိုသူေၿပာလိုက္လို႔ သူစိတ္ခ်မ္းသာသြားရင္ ငါသည္းခံရက်ိဳးနပ္ပါတယ္ဆိုၿပီး ေတြးလိုက္တာပါပဲ၊ တကယ္ေတာ႔ သည္းခံၿခင္းခြင္႔လႊတ္ၿခင္းဆိုတဲ႔ တရားက တကယ္မဟာ မလြယ္ကူေသာ အလုပ္ေတြပါ။ အဲဒီလိုမလြယ္ကူတဲ႔ အလုပ္ကို လုပ္နိုင္ၾကလို႔လဲ သူေတာ္ေကာင္း တို႔သြားရာလမ္းကို မပင္မပန္းလွမ္းနိုင္ၾကတာပဲၿဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္က အရင္က

ေဒါသအင္မတန္ၾကီးတဲ႔ သူၿဖစ္ပါတယ္။မဟုတ္မခံစိတ္ ေတြက ေဒါသကုိ ပင္႔ေၿမာက္ေပးလိုက္ေတာ႔ သည္းခံလို႔ရတဲ႔ ကိစၥွေတြမွာ သည္းမခံပဲ ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲ အၿပဳအမူေတြ မၾကာခဏ ၿပဳလုပ္မိပါတယ္...ၿပီးသြားၿပီဆိုရင္ေတာ႔ ေအာ္ ငါလုပ္လိုက္တာ မွားသြားၿပီ ငါနိုင္႔ထက္အလြန္ ေၿပာဆိုမိတာ လြန္သြားၿပီ စသၿဖင္႔ ၿပန္လည္ေနာင္တ ရေနတက္ၿပန္ပါတယ္...သို႔ေသာ္လည္း လြန္သြားေသာအရာဆိုတာ ဘယ္ေတာ႔မွ ၿပန္လည္သိမ္းဆည္းလို႔မရတဲ႔ အရာဆိုေတာ႔ ေနာင္တရ ရုံကလြဲၿပီးဘာတက္နိုင္ဦးမွာလဲ.....ကိုယ္႔ဘက္က မွန္ေနတာလည္းၿဖစ္ပါလ်က္ကယ္န႔ဲ  ကိုယ္ကေဒါသတရားနဲ႔ သည္းခံစိတ္မေမြးပဲ အဆြယ္ကိုေဖာ္ၿပလိုက္သလိုၿဖစ္သြားေတာ႔ ကိုယ္႕ဘက္က မွန္ေနပါလ်က္ သူတစ္ပါး အၿမင္မွာ ၾကမ္းတမ္းရုိင္းပ်သူတစ္ေယာက္လို႔ လည္း အၿမင္ခံရတာ ထပ္တိုးေနေသးတယ္.....အသက္အရြယ္ေလးလည္းရလာ စဥ္းစားဆင္ၿခင္တက္တဲ႔ စိတ္ေလးလဲ ရွိလာေတာ႔ ေဒါသထြက္ရမွာေၾကာက္လာတယ္...အတက္နိုင္ဆုံး ငါသည္းခံမယ္လို႔လည္းဆုံးၿဖတ္မိတယ္...တစ္ခါသား ေဒါသၿပင္းထန္ေနတဲ႔ 

သူႏွစ္ေယာက္ ထိပ္တိုက္ဆုံၾကတဲ႔ ပြဲကို မိမိကိုယ္တိုင္ မ်က္ၿမင္ ေတြ႕လိုက္ရေတာ႔မွ ပိုၿပီးထိတ္လန္႔သြားမိတယ္...လူဆိုတာ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္မႈ႕ကို ဘယ္သူမွ မၾကိဳက္ၾကဘူးဆိုတာကိုေပါ႔။

အလြန္ေဒါသၾကီးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ဘူးတယ္

သူကမွ ကိုယ္႔ထက္ပိုၿပီး ေဒါသထန္ေသးတယ္...တပည္႔ ေဆြးမ်ိဳး မိတ္ေဆြဘာေသာ ညာေသာမထားဘူး ေဒါသထြက္လာလို႔ကေတာ႔။ ကုိယ္လည္း သူနဲ႔ ေပါင္းၿပီးမွ ေတာ္ေတာ္ေလး ကို သံေ၀ဂရမိတယ္ သူ႕ကိုသင္ခန္းစာယူရင္ ကိုယ္လည္းေဒါသေတြေတာ္ေတာ္ေလး ေလ်ာ႔ပါးေအာင္ ေလ႔က်င္႔ပ်ိဳး

ေထာင္ တက္လာတယ္...သညး္ခံလို႔ရတာကို သည္းမခံပဲ စိတ္ထင္တိုင္းၾကဲတက္ၿခင္းဟာ တကယ္ေတာ႔ သူတစ္ပါးကို ထိခိုက္သည္ မထိခိုက္သည္ေတာ႔မသိ ပထမဦးဆုံးမိမိကို အၿပင္းထန္ဆုံး ထိခိုက္ေစတက္တာေတာ႔ အမွန္ပါပဲ....ဒါေၾကာင္႔ ဘုရားၿဖစ္ေတာ္မူဖို႔ က်င္႔ရတဲ႔ ပါရီမီ ဆယ္ပါးထဲမွာခႏၱီပါရမီဆိုတာ ပါတာၿဖစ္ပါတယ္...တကယ္မလြယ္ကူတဲ႔ အရာပါ....ၿမင္႔ၿမတ္တဲ႔ စိတ္ရွိသူတို႔သာ ၿပည္႔ၿပည္႔၀၀ ၿဖည္႕က်င္႔နိုင္တဲ႔ အရာမ်ိဳးပါ....တစ္ခ်ိဳ႕က ေၿပာၾကတယ္ မနိုင္လို႔သညး္ခံတာပါကြာတဲ႔...မွားပါတယ္ ေဒါသထြက္လာရင္ လူဆိုတာ ဘာေသာ ညာေသာ ဘာေကာင္ေသာ ညာေကာင္ေသာ သိပ္ေတြးတက္တဲ႔ အမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး  ဒါေၾကာင္႔မို႔လဲ မႈခင္းသတင္းေတြထဲမွာ လူသတ္မႈေတြ မၾကခဏေတြ႔ေနၾကရတာေပါ႔။

ခြင္႔လႊတ္နိုင္တဲ႔ စိတ္မရွိလို႔လဲ သူ႕အေပၚအၿပစ္တင္ ေမာင္းမဲတာေတြ ၾကိမ္းေမာင္းေၿပာဆိုတာေတြ ကို ေဒါသမာန္ပါပါ ၿပဳလုပ္ေနၾကတာၿဖစ္ပါတယ္။ အဲေဒါသအထြတ္အထိပ္လည္းေရာက္ေရာ လူကိုပါ သတ္မိတဲ႔အထိ 

အမွားၾကီးကို က်ဴးလြန္လိုက္ၾကတာပဲၿဖစ္ပါတယ္။တကယ္ေတာ႔ မေကာင္းပါဘူး...မေကာင္းမွန္းကိုလည္း အသိဉဏ္ ရွိသူလူတိုင္းလည္း

သိၾကပါတယ္ သို႕ေသာ္လည္း တစ္ခဏေလးေသာ အခ်ိန္ေလးကို တားဆီး ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္စြမ္း မရွိလို႔သာ သည္းခံစိတ္မဲ႔ ပရမ္းပတာ လုပ္မိလိုက္တက္ၾကတာပါ..အဲလိုသည္းခံခြင္႔လႊတ္ၿခင္းအေၾကာင္းကုိ ေၿပာေန

လို႔ စာေရးေနတဲ႔ မင္းကေရာ ဘယ္ေလာက္ သည္းခံေနနိုင္ၿပီလဲလို႔ ေမးမွာေပါ႔။ဟုတ္ကဲ႔ပါ ေၿဖပါ႕မယ္ အခုမွ က်င္႔ေနဆဲပါ..အတက္နိုင္ဆုံးၾကိဳးစားေနဆဲပါ..ေဒါသအမ်က္ကို ထစ္ခနဲ ထြက္ခဲ႕လို႔ ဆိုးက်ိဳးေတြ ရခဲ႔တဲ႔ အေတြ႕အၾကံဳေတြကိုလည္း ၾကံဳရင္လည္း ေရးပါဦးမယ္...ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ သည္းမခံနိုင္ၿခင္း

ခြင္႔မလြတ္နိုင္ၿခင္းဟာ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ အင္မတန္ရုပ္ဆိုးတဲ႔ အၿဖစ္အပ်က္ၿဖစ္တဲ႔အေၾကာင္း မိမိကိုယ္ခႏၶာမွာလည္း ေဒါသတရားရဲ႕ေလာင္ကြ်မ္းမႈ႔ေၾကာင္႔ မည္မွ်တူးၿဖိဳ မိေနသလဲဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းေလးေလာက္သာတင္ၿပရုံေလးပါပဲ။ၾကည္လင္ေနတဲ႔ မိမိရုပ္အဆင္း မည္းညစ္ သြားေအာင္လုပ္နိုင္တာလည္း ေဒါသပဲၿဖစ္

ပါတယ္...လူႏွစ္ဦးၾကားမွာ အမုန္းတရားေတြ တာရွည္သြားေအာင္လုပ္တာလည္း ေဒါသပါပဲ....အမွန္အမွား ခ်င္႔ခ်ိန္နိုင္စြမ္းမရွိ ဧရာမ အမွားၾကီးေတြ က်ဴးလြန္တက္တာလည္းေဒါသပါပဲ...

ဒီေလာက္ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ႔ ေဒါသကို မိမိႏွလုံးသားထဲမွာ ဘာေၾကာင္႔ေနရာေပးထားသင္႔မွာလဲ...သူလည္းမွားတက္ ကို္ယ္လည္းမွားတက္ သူခ်င္း အခ်င္းခ်င္း နားလည္းခြင္႔လႊတ္ၿပီး သည္းခံစိတ္ေလးနဲ႔ ေပါင္းသင္းေနထိုင္သြားမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ ေတြးၾကည္႔ေပါ႕.....

 ဒီေနရာမွာ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကေရးထားတဲ႔ စာပိုဒ္ေလးကိုုေဖာ္ၿပခ်င္ပါတယ္...

   ခြင္႔လႊတ္တယ္ဆိုတာ

စိတ္ဓါတ္ေရာ အသိဉာဏ္ပါ

ၾကီးမားၿမင္႔ၿမတ္သူရဲ႕ လုပ္ရပ္ၿဖစ္တယ္။....။

 လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၿမင္႔ၿမတ္တဲ႔ စိတ္ဓါတ္ကို စမ္းစစ္ၾကည္႕ဖို႔ရာ သူဘယ္ေလာက္ သည္းခံနိင္သလဲ...သူတစ္ပါးေပၚကို ဘယ္ေလာက္ခြင္႔လႊတ္နိုင္စြမ္းရွိသလဲဆိုတဲ႕ အေပၚမွာ ေယဘုယ် ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကည္႔နိုင္ပါတယ္.....

ဒါဟာ ေမတၲာတရားၿဖစ္ေပၚလာဖို႔အတြက္ အေၿခခံ အေၾကာင္းတရားေတြၿဖစ္တယ္ဆိုတာ ၿငင္းလို႔မရပါဘူး....

လူသားေတြအားလုံးတစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ၾကည္သာရႊင္ၿပဳံးစြာဆက္ဆံ ေၿပာဆိုေနနိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ တစ္ဦးခ်င္းတစ္ေယာက္ခ်င္းကေန တစ္ကမၻာလုံးေအးခ်မ္းသာယာရွိနိုင္ပါတယ္ဆိုတာ တင္ၿပရင္း.....။။။....။။

ၾကံဳလာခဲ႕ရင္

        တကယ္ေတာ႔ လူ႕ေလာကၾကီးထဲမွာ ေတြ႕ၾကံဳရတဲ႔ အၿဖစ္အပ်က္တိုင္းဟာ အံ႕ၾသနဘန္း ၿဖစ္ေလာက္စရာ ဘာမွ မရွိပါဘူး၊

အားလုံးဟာ ေလာကဓံတရားရွစ္ပါးထဲက ေက်ာ္လြန္ၿပီး ပိုေမာက္လြန္ကဲၿဖစ္စရာလည္း မရွိပါဘူး ။  လာေဘာ အလာေဘာ ယေသာ အယေသာ နိႏၵံ ပသႏၷံ သုခံ ဒုကၡံ ဆိုတဲ႔ ေလာကဓံ တရားရွစ္ပါးတို႔ရဲ႕ေဘာင္ထဲမွာပဲ လုံးခ်ာလိုက္ စီးေမ်ာသက္၀င္ေနၾကရတာ။  လဘ္လာဘ ေပါမ်ားၾကြယ္၀လာတဲ႔အခါ ေပ်ာ္မယ္ဗ်ာ၊ ဆုံးရွဳံးပ်က္စီးသြားတဲ႔အခါ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမယ္၊ ကိုယ္႔မွာေၿခြရံ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ၿပည္႔ၿပည္႔စုံစုံေနရတဲ႔အခါ ၀မ္းသာမယ္ဗ်ာ၊ကိုယ္႔ဆီကေနမိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ေၿခြရံသင္းပင္းေတြ ဖယ္ရွားဆုတ္ခြါသြားၿပန္ေတာ႔

တစ္ထီးတည္း ေၾကကြဲမယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ကေအာင္ၿမင္မႈ႕ေတြ

ရလာတဲ႕အခါ အမ်ားရဲ႕ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ၿပဳတာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ခံယူမယ္၊

 အဲကိုယ္က အမွားေတြ ၿပဳမိေၿပာမိ လုပ္မိတဲ႔အခါ ကဲ႕ရဲ႕မယ္ ရွဳတ္ခ်မယ္ အၿပစ္တင္မယ္ အဆင္မသင္႔ရင္ အဆဲအဆိုပါခံရတက္ေသးတယ္။

ရွင္းပါတယ္ ေလာကမွာခ်မ္းသာၿခင္း ဆင္းရဲၿခင္းဒီႏွစ္ခုကေတာ႔ လူတိုင္းေတြ႕ၾကံဳရတဲ႔ သဘာ၀ဓမၼဆိုေတာ႔က သတၱ၀ါမွန္သမွ် အတြက္

ေနၿမဲဘုံဌာနတစ္ခုလို႔ ဆိုရမေလာက္ပါပဲ...။

  ဒီတရားေတြက ဘယ္သူမဆိုၾကဳံၾကရ ဆံုၾကရမွာမလြဲဘူး..

ခုေနေတာ႔ေပ်ာ္ေနတယ္ အဲသိပ္မၾကာဘူး ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာေတြ က 

ၿဖဳတ္ခနဲေရာက္လာေရာ....ဒီလိုမ်ိဳးကိစၥေတြက ငါတစ္ေယာက္တည္းသာၾကဳံရတာ ငါကံဆိုးေလၿခင္းဆိုၿပီးေတာ႔ ေတြးၿပီး ပူပန္ဆင္းရဲေတာ႔ မေနပါနဲ႔ လူ႕ဘ၀ကတိုပါတယ္....ေနရာတုန္းအခိုက္ ငါဘာလုပ္သင္႕သလဲဆိုတာကိုပဲ အေၿဖရွာသင္႔ပါတယ္.... ဒီလိုအၿဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ငါတင္မကဘူး တစ္ေလာကလုံးမွာရွိတဲ႔သတၱ၀ါေတြတိုင္း ၾကဳံေတြ႔ရတက္တဲ႔ အရာေတြ

လို႔ ေတြးၿပီးေၿဖေဖ်ာက္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ နဲနဲေတာ႔ သက္သာဦးမယ္....

ၿပီးေတာ႔ ဒီလို ေသာကေရာက္စရာ အေၾကာင္းေတြနဲ႔ ၾကံဳလာရင္ ထိုက္သင္႔သေလာက္ သက္သာေအးခ်မ္းေစနိုင္မယ္႔ နည္းလမ္းေတြ မရွိဘူးလား ဒါကုိအေၿဖရွာတက္ဖို႔လိုတယ္။ ဒီေနရာမွာ သက္သာရာရမယ္႔နည္းလမ္းကို ညြန္ၿပရရင္ ဗုဒၶရဲ႕ ဒုကၡလြတ္ေၾကာင္းတရားေတြပဲ ညြန္ၿပရမွာပဲ..သို႔ေသာ္လည္း လူဆိုတာက တရားဆိုတဲ႔ အသံကိုၾကားတာနဲ႔ ၿငည္းေငြ႔ပ်င္းရိသြားတက္ၾကတာ မ်ားတယ္...ဒါေၾကာင္႔မို႔လည္း ၿမတ္ဘုရားက ပါပသၼိ ံ ရမတိမေနာ လို႔ေဟာခဲ႔တာၿဖစ္ပါတယ္...စိတ္ဆိုတာ ေကာင္းတဲ႔ဘက္မွာက်က္စားေပ်ာ္၀င္

ေစဖို႔ အေတာ္ခက္ခဲတာပဲ  မေကာင္းတာကို လုပ္ဖို႔ဆိုရင္ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနတက္ၾကတာ။ ၿမတ္ဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြဆိုတာ လာလွည္႔ ရွဴ႕လွည္႕ ဆိုတဲ႔ ဧဟိပႆိက ဂုဏ္ေတာ္နဲ႔ ၿပည္႔စုံတဲ႔တရားေတြဆိုေတာ႔ အေ၀းကေန လူေၿပာ သူေၿပာ နဲ႔ နားေထာင္ေနရုံနဲ႔ေတာ႔ ေအးခ်မ္းတဲ႔ အရသာကို ခံစားနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး.... အဲကိုယ္စိတ္ႏွစ္ၿဖာ ေအးခ်မ္းေစဖို႔ကေတာ႔ 

ဘုရားေဟာတရားေတြကို သိေအာင္လုပ္ သိရင္ နဲနဲေလးၿဖစ္ၿဖစ္ စၿပီးေတာ႔က်င္႕ အမ်ားၾကီးမဟုတ္ဘူး...ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ေတြဆိုတာ တကယ္အဟုတ္မက်င္႔ဘဲ ရြတ္ဖတ္ပြားမ်ားေနစဥ္မွာေတာင္ တကယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေစတက္တာ အမွန္ပါပဲ...ဒီေနရာမွာ တရားအားထုတ္ဖို႔ ခက္ခဲအေၿခအေန ခက္ခဲတဲ႔ ေနရာမွာေရာက္ေနတယ္ဆိုရင္ သင္တို႔ေလာေလာလတ္လတ္

ခၾကဳံေနရတဲ႔ ေသာကေတြ တခဏတာ ၿငိမ္းခ်မ္းေစဖို႔ နည္းလမ္းေလးတစ္ခုေတာ႔ ေပးခ်င္ပါတယ္....ယခုသင္ေသာကေတြေရာက္ေနတယ္

စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္ဆိုတာ ခနေလး တကယ္႔ခနေလး ေမ႔ထား လန္းဆန္းသြားေအာင္ ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္ ၿပီးရင္ ေကာင္းမြန္တင္႔တယ္တဲ႔ အ၀တ္အစားေတြကုိ ၀တ္ၿပီး သင္ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ထားတဲ႕ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူဆူ သို႕မဟုတ္ ပုံေတာ္ တစ္ဆူေရွ႕မွာ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္တဲ႔ ေသာက္ေတာ္ေရ တစ္ခြက္ သို႔မဟုတ္သုံးခြက္ ကို ရုိရိုေသေသ ကပ္ၿပီး ကိုယ္ရတဲ႔ ကန္ေတာ႔ခ်ိဳးတစ္ခုခုနဲ႔ ပူေဇာ္လိုက္ပါ....သင္ပူေဇာ္လို႔ၿပီးသြားရင္ နာရီီ၀က္ေလာက္ေတာ႔ အခ်ိန္ေတာ႔ ေပးရမယ္  ပုတီးစိပ္ေနၾက သူအတြက္ေတာ႔ မိမိ စိပ္ေနၾက 

ဂုဏ္ေတာ္တစ္ခုခုကို ပုတီးအလုံးေရ ရဖို႔ ေရွ႕တန္းမတင္ဘဲ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ မိမိအာရုံမွာ အာရုံၿပဳၿပီး ပူေဇာ္ပါ....ပုတီးမရွိသူအတြက္လည္း မိမိအာရုံမွာပဲ စူးစူးစိုက္စိုက္ နဲ႔ အာရုံၿပဳပူေဇာ္ပါ...အဲဒီလိုမွတ္ရတာအဆင္မေၿပရင္ မိမိလက္ကေလးမ်ားကို ခ်ိဳးေရတြက္ၿခင္းမ်ိဳးနဲ႔လည္း ပူေဇာ္နိုင္ပါတယ္...

ဥပမာ မိမိက အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္ကို ပြားမယ္ဆိုပါေတာ႔ အရဟံ -ကိေလသာကင္းစင္ေတာ္မူေသာ ၿမတ္စြာဘုရားဆိုၿပီး အာရုံရရ ပူေဇာ္နိ္ုင္ပါတယ္....ဒါဟာ သက္ေသာင္႔သက္သာ နဲ႔ မိမိတို႔စိတ္ေသာကေတြကို အထိုက္အေလ်ာက္ သက္သာေစနိုင္တဲ႔ အေၿခခံ နည္းလမ္းေလးပါပဲ......ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အဲဒီလို အေၿခခံ နည္းလမ္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္...အေသးစိတ္ေၿပာမယ္ဆိုရင္ လည္းေၿပာလို႔ရပါေသးတယ္....သို႔ေသာ္လည္း ဒီေလာက္နဲ႔ တစ္ခဏတာ စိတ္ေသာကေတြကို ေၿပေပ်ာက္ေစတဲ႔ နည္းေလးကိုပဲ က်င္႔ၿပီး ေအးခ်မ္းမႈ႕ ကို ရယူနိ္ုင္ပါေစလို႔ ဒီေနရာကေနမွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္ ...ေနာင္ကုိလည္း မိမိတို႔ရဲ႕ အဇၥ်ာသယ နဲ႔ ကိုက္ညီမယ္႕ စိတ္ပူပန္မႈ႕မ်ား သက္သာေစမည္႔နည္းလမ္းမ်ားကို လည္း သိသမွ်တင္ၿပေပးပါဦးမယ္...ေမတၱာၿဖင္႔ 

             အေနာ္မာ(taymi)

တစ္မနက္စာ လူ႕ဘ၀

ပုပၹာနိ ေဟဝ ပစိနႏၲံ၊ ဗ်ာသတၱမနသံ နရံ။

 အတိတၱေညဝ ကာေမသု၊ အႏၲေကာ ကု႐ုေတ ဝသံ။

  ပန္းတို႔ကို ေကာင္းႏိုးရာရာ ဆြတ္ခူးေသာသူကဲ့သို႔ ကာမဂုဏ္တို႔ကို ဆြတ္ခူးလ်က္ မရေသးသည္ကို ေတာင့္တ၊ ရၿပီးသည္ကို တြယ္တာ၊ လြန္စြာ ကပ္ၿငိသည့္ စိတ္ရွိေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မေရာင့္ရဲႏိုင္ေသာသူကို ေသမင္းယုတ္သည္ မိမိအလိုအတိုင္း ျပဳႏိုင္၏

     ခုဒၵကနိကာယ္ ဓမၼပဒပါဠိေတာ္  ပုပၹ၀ဂ္ ပဋိပူဇိက ကုမာရီ၀တၳဳကိုဖတ္ၿပီး ခံစားမိတာနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းေလးကို ေရးလိုက္ရၿခင္းပဲၿဖစ္ပါတယ္....တကယ္ေတာ႔ လူ႕ဘ၀ဆိုတာ အင္မတန္တိုေတာင္းလြန္းလွတာကိုလူေတြကေမ႔ေနၾကလို႔သာ စားကာအိပ္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္ကာေနနိုင္ၾကတာပါ...ပဋိပူဇိကနတ္သမီးေလးအ

ေၾကာင္းကို အတိုခ်ဳပ္ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ တစ္ေန႔ ေသာအခါ တာ၀တိ ံသာနတ္ၿပည္မွာ ပဋိပူဇိကာ အပါအ၀င္ နတ္သမီးအေယာက္ငါးရာ ဥယ်ာဥ္ေတာ္မွာ သူတို႔ အရွင္သခင္နတ္သားအတြက္ ပန္းေတြခူးေနခိုက္ ပဋိပူဇိက နတ္သမီး စုတိစိတ္က်လို႔ ၿဖဳတ္ခနဲ ေသဆုံးသြားတယ္....မၾကာေသာအခ်ိန္ေလးမွာပဲ လူၿပည္႔ရဲ႕ ခ်မ္းသာေသာ အမ်ိဳးမွာ သြားၿဖစ္တယ္..ပဋိပူဇိက နတ္သမီးအေလာင္း

ကေလးမေလးဟာ သူဟာ ဘယ္ဘ၀ကလာတယ္ဆိုတာ မွတ္မိတဲ႔ ဇာတိႆရ ဉာဏ္ကိုလည္းရေတာ႔ သူ႔ရဲ႕အရင္ဘ၀ကို ၿပန္လည္လိုခ်င္တာေၾကာင္႕ လူ႔ဘ၀မွာ ရွိေနတဲ႔ အခိုက္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕ေတြကို အားက်ိဳးမာန္တက္ ၾကိဳးစားၿပဳတာေပါ႔...

ဗုဒၶေ၀ယ်ာေ၀စၥ ဓမၼေ၀ယ်ာေ၀စၥ သံဃာ႔ေ၀ယ်ေ၀စၥေတြ ကို မလစ္ဟင္းရေအာင္ၿပဳရင္ က်င္႔၀တ္သီလနဲ႔လည္းၿပည္႔စုံေစပါသတဲ႔ အဲဒီလို ေကာင္းမႈ႕ကို ၿပဳၿပီးတိုင္းမွာလည္း သူဟာဆုေတာင္းမႈ႕တစ္ခုကိုတစိုက္မတ္မတ္ ၿပဳေလ႔ရွိတယ္..အဲဒါကေတာ႔ ဒီလိုၿပဳလုပ္ရတဲ႔ေကာင္းမႈ႔ေၾကာင္႔ အရင္ဘ၀က သူ႔လင္ေတာ္ေမာင္ နတ္သားရွိတဲ႔ တာ၀တိ ံသာနတ္ၿပည္မွာ ၿဖစ္ရပါလို၏လို႔ အၿမဲလိုလိုဆုေတာင္းပါသတဲ႔...အဲဒီလိုနဲ႔ အရြယ္ေရာက္လို႕ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကေလးေလးေယာက္ရၿပီးတဲ႕ေနာက္ အသက္၅၀ ေလာက္မွာ ကြယ္လြန္ အနိစၥေရာက္ လို႔ သူဆုေတာင္းတဲ႔အတိုင္းနတ္ၿပည္မွာ ၿပန္ၿဖစ္တယ္...ခဏတာေပ်ာက္သြားတာကို သတိထားမိတဲ႔ နတ္သားက ေစာေစာက ဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲလို႔ ေမးေတာ႔ သူက ဒီနတ္ၿပည္ကေန စုတိေရြ႕ေလ်ာၿပီး လူ႔ၿပည္မွာလူသြားၿဖစ္တယ္ဆိုတာေၿပာၿပတယ္...အဲဒီမွာ နတ္သားက အင္မတန္အ႕ံၾသၿပီး လူ႔ဘ၀ဆိုတာ ဒီေလာက္ေတာင္မွွ အသက္တမ္းတိုေတာင္းလြန္းလွပါတကားလို႔ သံေ၀ဂ ပြားမိသြားတယ္...ဒါနဲ႔ နတ္သမီးကိုေမးတယ္ ....ဒီေလာက္သက္တမ္းတိုေတာင္းတဲ႔ လူ႕ဘ၀မွာ လူေတြဟာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကို အားက်ိဳးမာန္တက္လုပ္ေနၾကသလားလို႔ေပါ႔ ....နတ္သမီးကေၿဖတယ္

လူေတြက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕တစိုက္မတ္မတ္ကိလုပ္တဲ႔သူအင္မတန္ရွားပါးေၾကာင္း

စားကာအိပ္ကာေပ်ာ္ရႊင္ကာသာ ေနၾကတဲ႕အေၾကာင္းေၿပာၿပတယ္...တာ၀တိ ံသာနတ္ၿပည္ရဲ႕တစ္

မနက္စာေလာက္သာရွိတဲ႔႔ လူ႕ဘ၀အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ လူေတြဟာ ကုသိုလ္တရားေတြၿပဳဖို႔ေမ႔ေနၾကတဲ႔ အတြက္ အဲဒီလူ႕ဘ၀ကေန ပ်က္ေရႊ႕ကြယ္လြန္တဲ႔အခါ ေကာင္းမြန္တဲ႔ ဘ၀ေတြကိုမရပဲ အပါယ္ေလး၀ကို ဆင္းသြားတဲ႔သူေတြက မ်ားတယ္ဆိုတာ ဒီေနရာမွာ ေဖာ္ၿပခ်င္တာပါ.....စားေရး ၀တ္ေရး ေနေရး ဆိုတဲ႔ ေရးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ လူ႕ဘ၀ၾကီးမွာအခ်ိန္ကုန္ရင္းေကာင္းမႈ႕ၿပဳရမယ္မွန္းမသိ ေပ်ာ္ရႊင္ယစ္မူး

ေနၾကတာ သံေ၀ဂ ယူစရာေကာင္းပါတယ္....ရခဲလွတဲ႔ လူ႕ဘ၀ၾကီးမွာ မိမိကိုယ္ကို အၿမဲတမ္းအသက္ရွင္တည္ရွိေနမယ္လို႕

ထင္ၿမင္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ေနေနၾကတာ တကယ္ေတာ႔ လူ႕ဘ၀ဆိုတာ အင္မတန္တိုေတာင္းလြန္းတဲ႔ ကာလအတြင္း အသက္ရွင္ေနေနၾကရတယ္ဆိုတာ နားလည္သေဘာေပါက္သင္႕လွပါတယ္

  ရခဲလွတဲ႔လူ႕ဘ၀ ၊ၾကားနာခဲလွတဲ႔ ဗုဒၶတရားေတြကို နာၾကားခြင္႔ရခိုက္မွာ မိမိတို႔ အေနနဲ႔ ေမ႔ေလ်ာ႔ေပါ႔ဆ မေနဘဲ ကုသိုလ္တရားေတြကို ဆည္းပူးၿဖည္႔က်င္ၾကဖို႔ လိုအပ္လွပါတယ္...အဲဒီလိုမွမဟုတ္ပဲ ေပါ႔တီးေပါ႔ဆ ေနထိုင္ရင္း လူ႕ဘ၀ရဲ႕တန္ဖိုးရွိတဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို ၿဖဳန္းတီး ပစ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔  မိုက္မဲရာ က်မွာၿဖစ္ၿပီး မိမိကိုယ္ကို တူးၿဖိဳ

ဖ်က္ဆီးပစ္ရာေရာက္သြားမွာၿဖစ္ပါတယ္......ယေန႔ေခတ္ၾကီးမွာ လူေတြရဲ႕သက္တမ္းဟာ အင္မတန္ တိုေတာင္းသြားပါၿပီ...

အသက္ရာေက်ာ္ေနနိုင္တဲ႔ သူဆိုတာ အင္မတန္ရွားသြားပါၿပီ

ဒီလို အသက္ရွင္ ေနစဥ္အတြင္း အေရးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေမ႔ေလ်ာ႔ ေပါ႔ဆမေနသင္႔ေတာ႔ပါဘူး.....ဒါေၾကာင္႔ 

ကိုုယ္႔ဘ၀ ရိကၡာထုပ္ကို တစ္ၿခားဘယ္သူမွ ကူညီထုပ္ပိုးေပးလို႔ မရပါဘူး မိမိအတြက္ မိမိကိုယ္တိုင္ ထုပ္ပိုးၿပင္ဆင္ထားနိုင္မွသာလွ်င္မိမိဘ၀အတြက္ စိတ္ခ်လက္ခ် ေနနိုင္မွာၿဖစ္ပါတယ္....ဒါေၾကာင္႔တစ္မနက္စာ လူ႕ဘ၀ေလးကို တန္ဖိုးရွိရွိ အသုံးခ်ရင္း ေကာင္းမြန္တဲ႔ ဘ၀ေတြကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္ဖို႔ အတြက္ အားလုံးေသာအေရးေတြထက္ မိမိဘ၀အတြက္ 

ေကာင္းမႈ႕ တရားေတြကုိ ၿဖည္႔ဆည္း ထုပ္ပိုးနိုင္ၾကဖို႔လိုအပ္လွပါေၾကာင္း တင္ၿပရင္း........။

တန္းတူအခြင္႔အေရး

     လူဆိုတာ တစ္ကယ္ေတြးၾကည္႔ေတာ႔ ဒီမိုကေရစီ သတၲ၀ါလို႔ ယူဆမိတယ္...ဒါေပမယ္႕ လူေတြက အဲဒါကို နားမလည္ၾကလို႔သာ 

မိမိတို႔ကိုမိမိ အက်ဥ္းသားေတြလို ၿပဳမူေနထိုင္ေနၾကတာ....လူမွာလူဆိုတဲ႔

ဂုဏ္ရည္သတၲိဆိုတာရွိတယ္..လူရယ္လို႕ ၿဖစ္လာရင္ လူ႔တစ္ေယာက္ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔ရွိတဲ႔ အခြင္႕အေရးေတြေတာ႔ ကိုယ္စီ ပိုင္ဆိုင္ၾကစၿမဲပါပဲ...အဲဒီပိုင္ဆိုင္မႈအေပၚမွာအသုံးခ်တက္ပုံခ်င္းသာကြဲၿပား

သြားတာေလးတစ္ခုပါပဲ...ဒီေနရာမွာေမးရမယ္႔ေမးခြန္းေလးေတြက.ေလာကမွာ ေကာင္းမႈ႕ မေကာင္းမႈ႔တရားေတြဆိုတာ ဘယ္သူကလုပ္တာလဲ...ဘယ္သူကတိုက္တြန္းလို႔လုပ္တာလဲ....ဘာေၾကာင္႔

လုပ္ရတာလဲ....အမ်ိဳးမ်ိဳးအေထြေထြေသာစစ္တမ္းေတြ ထုတ္ၾကည္႔ရင္ ေကာင္းၿခင္း မေကာင္းၿခင္းတို႔ရဲ ႔ အဓိက လက္သည္က မိမိကိုယ္တိုင္ၿဖစ္ေနတာေတြ႔ရတယ္....ေကာင္းတဲ႔ အလုပ္ေတြ လုပ္တာလည္း ကိုယ္တိုင္ပဲ မေကာင္းေသာ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနတာလဲ မိမိ ကိုယ္တိုင္ပဲ...အထိုက္အေလ်ာက္အသိဉာဏ္ရွိတဲ႔ မည္သူမဆို ေကာင္းတဲ႔ အလုပ္ေတြ ကိုေရြးခ်ယ္နိုင္တဲ႔ အခြင္႔ေရးရွိသလို 

မေကာင္းမႈ႕ ကို ၿပဳလုပ္ဖို႔ အခြင္႔အလမ္းေတြလည္းရွိတယ္...ဒါေပမယ္႔ တစ္ခ်ိဳ႕ကေၿပာၾကမွာပဲ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြက ေရြးခ်ယ္စရာမရွိတဲ႕အၿဖစ္ေတြရွိေနပါေသးတယ္လို႔

လို႔ေပါ႕...ဟုတ္ပါတယ္...ဒါေပမယ္႔ တစ္ခ်ိဳ႕က ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင္႔ေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္ရွိေနပါလ်က္ မေကာင္းမႈ႕မွာေမြ႔ေလ်ာ္ေနတာေတြလည္း အမ်ားၾကီးေပါ႔.....ေၿပာရရင္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးေၿပာမယ္ဆိုရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေကာင္းမြန္တဲ႔ စိတ္ဓါတ္ကိုေမြးၿမဴခြင္႔ ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔ ရွိပါတယ္..သိုေပမယ္႔ သူဟာေကာက္က်စ္တဲ႔ အေတြးေတြ၊ ယုတ္မာတဲ႔ စိတ္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ႔

အၿပဳအမူေတြနဲ႔ လူေတြနဲ႔ဆက္ဆံတဲ႔အခါ မွာ အသုံးၿပဳတယ္...တကယ္ဆို သူဟာေရွာင္ၾကဥ္လို႔ရနိုင္ပါလ်က္ သူလုပ္တာ ဒါမ်ိဳးၾကေတာ႔ သူဟာ မေကာင္းမႈ႕ကို စိတ္လိုလက္ရ ေရြးခ်ယ္ၿပီးမွ လုပ္တယ္လို႔ေၿပာရင္ ရမယ္ထင္တယ္......ဒါဟာသူ႔လြတ္လပ္မႈ႕ကို သူထင္သလို အသုံးခ်လိုက္တာပါပဲ...ဒါဟာသူ႔အတြက္ ေတာ႔ တကယ္႔မဟာ လြတ္လပ္မႈ႕တစ္ခု၊ သူေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ႔ လမ္းပဲ၊

  လူသားေတြက အမ်ားအားၿဖင္႔ အေပၚယံ တားဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈ႕ ေတြကိုပဲ ၿမင္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ ကိုယ္႔ႏွလုံးသား ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ၾကီးကိုေတာ႔ တုတ္ေႏွာင္ အေမွာင္ခ်ထားတက္ၾကတယ္...ဘုရားရွင္မွတပါး ဘယ္သူမွ ၿပီးၿပည္႕စုံတဲ႔ လူသားရယ္လို႔ေတာ႔မရွိပါဘူး ကုိယ္စီကိုယ္စီ ခ်ိဴ႕ယြင္းခ်က္ေတာ႔ ရွိၾကစၿမဲပါပဲ....ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ရရွိလာတဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ လြတ္လပ္တဲ႔ အခြင္႔အေရးကို မိမိရရ အပိုင္အနိုင္အသုံးခ်ခဲ႕ လို႕သာလွ်င္ နတ္လူၿဗဟၼာတို႔ရဲ႕  အားထားကိုယ္းကြယ္ရာ ဆရာတစ္ဆူၿဖစ္ခဲ႕တာၿဖစ္ပါတယ္....

ရရွိထားတဲ႔ လူ႔ဘ၀ကို လက္လြတ္စပယ္ ေပါ႔တီးေပါ႔ပ်က္သာ အသုံးခ်လိုက္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီ အခြင္႔အေရးမ်ိဳးဘယ္လိုရနိုင္ပါေတာ႔မလဲေလ....

ဒါေၾကာင္႔ဆိုရလွ်င္ အရာအားလုံးကို လြတ္လပ္စြာေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင္႔ ရွိတဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္ဘ၀ ကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ႔ လူတိုင္းဟာ ရရွိေရာက္ရွိေနဆဲဘ၀ မွာ ေကာင္းတာေတြေၿပာဆို ၿပဳမႈက်င္႔ၾကံ ေနထိုင္နိုင္တဲ႔ လူတိုင္းကိုယ္စီ ရနိုင္တဲ႔ အခြင္႔အေရးကို

လက္လြတ္ဆုံးရွဳံးမခံနိုင္ဘူးဆိုရင္ ကိုယ္က ေကာင္းတာေတြေရြးခ်ယ္လုပ္ကိုင္ ေၿပာဆို ၿပဳမႈၾကရမွာေပါ႔

အဲဒီလိုမဟုတ္ပဲ မေကာင္းတာေတြၾကီးကိုပဲ အားပါးတရ ခူးယူစားသုံးပစ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ရရွိထားတဲ႔ ကိုယ္႔လြတ္လပ္ခြင္႔ကို 

ၿဖဳန္းတီးပစ္လိုက္ရာေရာက္မွာေပါ႔......

တကယ္ေတာ႔ လူေတြမွာ ေမြးရာပါ ဒီမိုကေရစီ အခြင္႔အေရးေတြ ကိုယ္စီကိုယ္စီရွိၾကပါတယ္...ဒါေပမယ္႕ မိမိကိုယ္တိုင္က အဲဒီလြတ္လပ္

ခြင္႔ေတြကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္တဲ႔ အရည္အခ်င္း အရည္အေသြးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ႔စိတ္၊ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔ရခ်င္တဲ႔ စိတ္ကေလးေတာ႔ေမြးယူၾကရမွာေပါ႕။ ဒီိလိုမွ မဟုတ္ရင္ မိမိဟာ ဒီမိုကေရစီနဲ႕မထိုက္တန္တဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္အၿဖစ္နဲ႔ ဒီေလာကၾကီးထဲမွာေနထိုင္ရင္း လြတ္လပ္မႈႈ႕နဲ႔ ထိုက္တန္တဲ႔ အခြင္႔အေရးေပါင္း ေၿမာက္မ်ားစြာကို လက္လြတ္ဆုံးရွံဴး သြားမယ္႔လူသားတစ္ေယာက္ၿဖစ္သြားမွာေပါ႔။။

 ဒါေၾကာင္႔ တန္းတူအခြင္႔အေရး ရရွိထားသူခ်င္း သင္က ဘာေၾကာင္႔ ေကာင္းတဲ႔လမ္းကို မေရြးခ်ယ္နိုင္သလဲဆိုတာကေတာ႕

သင္႔ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင္႔ပဲၿဖစ္ပါေၾကာင္း....

အမွားဆိုတာ ဒီလိုပဲ

      မမွားဘူးေသးတဲ႔ သူလက္ညိွဳးေထာင္ဆိုလို႔ 

ေထာင္လိုက္မိပါတယ္.....လိမ္တက္တယ္ဆိုၿပီး အမွားၿခစ္ခံလိုက္ရတယ္

ငယ္ငယ္က မၾကာခဏ နားေထာင္ခဲ႔ဖူးတယ္ ...လူၾကီးေတြ ေၿပာၿပတဲ႔ 

မယားေၾကာက္ပုံၿပင္ေလးကိုၿပန္ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္.....တစ္ခါတုန္းကေပါ႔....သူကိုယ္တိုင္ မိဖုရားၾကီးကိုေၾကာက္ရတဲ႔

ရွင္ဘုရင္ၾကီးတစ္ပါးက သူ႔တိုင္းၿပည္မွာ မယားမေၾကာက္ရတဲ႔သူေတြကို ဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္မ်ား ခ်ီးၿမွင္႔ေပးသနားမယ္ဆိုၿပီး ေမာင္ေၾကးနင္း

လည္ခတ္ေစသတဲ႔... အဲဒီလိုနဲ႔ တိုင္းၿပည္ကေယာက်္ားမွန္သမွ် နန္းေတာ္

ကို အခစားေရာက္လာပါေရာ...ရွင္ဘုရင္က မိန္းမမေၾကာက္တက္သူေတြအတြက္ မ႑ပ္ တစ္ခု မိန္းမကို ေၾကာက္တက္သူေတြအတြက္ မ႑ပ္တစ္ခုေဆာက္လုပ္ထားေစသတဲ႔.....ရွင္ဘုရင္ အပါအ၀င္ မူးၾကီးမတ္ရာ ေသနာပတိေတြက အစ တိုင္းၿပည္တြင္းက အခစားေရာက္

ေနၾကတဲ႔ ေယာက်္ားေတြအားလုံး မ႑ပ္တစ္ခုတည္းမွာသာစုရုံးေနမိၾကသတဲ႔....ဒါေပမယ္႔ ထူူးထူးဆန္းဆန္း လုလင္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ၿဖင္႔ သူမ်ားေတြနဲ႔တစ္မူ

ထူးၿပီး မယားမေၾကာက္သူေတြ ေနဖို႔လုပ္ထားတဲ႔ မ႑ပ္မွာ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေနေန တာကို ေတြ႕ရတဲ႔ ရွင္ဘုရင္ၾကီးက ၀မ္းသာသြားတာေပါ႔...ငါေတာ႔ မယားကိုမေၾကာက္ရမယ္႕ နည္းလမ္းေတာ႔ ရၿပီဟဲ႔ ဆိုၿပီး အဲဒီလုလင္ကို သူ႔ထံအခစား၀င္ေစၿပီး သူသိခ်င္တဲ႔ မိန္းမ မေၾကာက္ရတဲ႔ နည္းကုိ ေမးသတဲ႔ ...အဲဒီမွာ လုလင္ေၿဖလိုက္တဲ႔ အေၿဖေၾကာင္႔ ရွင္ဘရင္နဲ႔တကြ ေသာနားေထာင္ေနသူအားလုံး "ဟုိက္ ရွာလပတ္ရည္"

ဆိုၿပီး ၿဖစ္သြားၾကေရာတဲ႔....လုလင္ေယာက်္ားေၿဖဆိုလုိက္တာက ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး ဇနီးက ဟုိေရာက္ရင္ ရွင္သူမ်ားေတြေနတဲ႔ေနရာမွာ မေနနဲ႔ လို႔ မွာလိုက္လို႔ပါတဲ႔.....ေနာက္ဆုံးေတာ႔ တစ္တိုင္းၿပည္လုံးက ေယာက်္ားေတြ အားလုံး မယားေၾကာက္ရတဲ႔သူေတြခ်ည္းဆုိပါေတာ႔ေလ....

  ခုလည္းဒီလိုပါပဲ...အမွားဆိုတာ လူတိုင္းလူတိုင္း မကင္းနိုင္ၾကလို႔ အမွားသံသရာလည္တက္ပုံေလးကိုိ စဥ္းစားမိတာနဲ႔  အရင္က ေရးထားတဲ႔ စာေလး ကို ၿပန္တင္ၿပလိုက္တာပါ...

   ''''   မွားတယ္ဆိုတာ သိၿပီးေပမယ္႔  ၿပင္ဆင္ဖို႔ခက္တာ

အမွန္ပဲ... အဲဒီ အမွားကို မၿပင္ဆင္နိုင္ေသးသရဴ္လည္း ဆက္

ၿပီးမွားေနၾကဦးမွာပဲ....အဲဒီလို စဥ္ဆက္မၿပတ္ မွားေနဦးမယ္ဆို

ရင္လည္း  အဲဒီအမွားေပၚမွာ ေနသားတက် ၿဖစ္ေနမွာ မလြဲပါဘူး

အမွားေတြ ေနသားက် လာၿပီ ေနသားက်ေနၿပီဆိုရင္ အမွားကို အမွန္

ထင္ေနမိဦးမွာပဲ.......အဲလိုမွန္တယ္ထင္လို႔လည္း သက္ေတာင္႔သက္သာဆက္ၿပီးမွားေနမွာပါပဲ...အဲ ၿပီးေတာ႔ မွားတယ္ဆိုတာ သိေနဦးမယ္ ထပ္ၿပီး..........''''

အင္းအဲလုိနဲ႔ အမွားသံသရာမွ ထြက္ရာလမ္းကိုရွာမေတြ႕ေတာ႔ပဲ

အမွားထဲမွာ ၿမဳပ္လိုက္ေပၚလိုက္နဲ႔ .........

တကယ္ေတာ႔ အမွားဆိုတာလူသားေတြရဲ႕

လူသားၿဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံ 

မွတ္ပုံတင္တစ္ခုၿဖစ္တယ္

ဆိုတာ  ၿငင္းလို႔

မရတဲ႔ အမွန္တရား

တစ္ခုၿဖစ္ပါတယ္..........။

    

ခဏတိုင္းေနပါ

 For yesterday is but a dream,
and tomorrow only a vision,
but today ,well lived, make every yesterday
A dream of happiness,
and every tomorrow a vision of hope and enjoy
look well then to this day.
  မေန႕ကဆိုသည္မွာ စိတ္ကူူးမွ်သာတည္း
မနက္ဖန္ဆိုသည္မွာ စိတ္ကူးအာရုံမွ်သာတည္း
သို႔ေသာ္ ယေန႕ကို ေကာင္းစြာေနထိုင္လိုက္ပါလွ်င္
မေန႕က ရက္တိုင္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕ၿခင္း၏
အိပ္မက္ၿဖစ္ေစလိမ္႕မည္
မနက္ဖန္တိုင္းကိုလည္း
ေမွ်ာ္လင္႕ၿခင္းႏွင္႔ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းတို႔၏
စိတ္ကူးရုပ္ပုံလႊာအၿဖစ္ ထင္ၿမင္လာေစလိမ္႔မည္
ထို႔ေၾကာင္႔ ယေန႕ကို ေကာင္းစြာရွဴ႕ၿမင္ေနထိုင္ပါေလ.....။
   သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးဆီက ေဒါက္တာေကသီရီဓမၼာနႏၵရဲ႕ ဘာေၾကာင္႔
စိုးရိမ္ေနပါသလဲ (why worry)စာအုပ္ကို ဘာသာၿပန္ထားတဲ႔ ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ ရဲ႕စာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီး 
ၾကိဳက္တာေၾကာင္႔ ကူးယူတင္ၿပၿခင္းၿဖစ္ပါသည္...။ဒီစာကိုေရးသားသူ
ပိုင္ရွင္ကေတာ႔ နာမည္ေက်ာ္ ကာလီဒါသ ပဲၿဖစ္ပါတယ္.....

လူပါး၀ၾကစို႔

ဖ်က္ေက်ာ္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး
ခ်နင္းဖို႔ မဟုတ္ဘူး 
ပါးပါးလွီးဖုိ႔ မဟုတ္ဘူး
အၿမွီးက်က္ အၿမွီးစား
ေခါင္းက်က္ေခါင္းစား
တစ္ကိုယ္စာ အတၲနဲ႔ 
ေလာင္ၿပေနဖို႔လည္းမဟုတ္ဘူး
     ေၿပာခ်င္တာေၿပာ
လုပ္ခ်င္တာလုပ္ 
တကယ္ေတာ႔
ဘ၀တစ္ပုဒ္လွဖို႔ဆိုတာ
မင္းဘယ္လိုစုတ္ခ်က္ေတြ 
ေရးဆြဲမလဲဆိုတာအေပၚမွာ မူတည္တယ္ ။
           ဒါဟာငါပဲ
ဒါပဲအမွန္
အေပၚယံ၀တ္ရုံကို အသာခြာ
မင္းႏွလုံးသားထဲမွာ စူး၀င္ေနတဲ႔ အတၲ
သိပ္ေတာ႔မၿပနဲ႔ လူေတြအၾကား
ခဏေတာ႔ သိမ္းထား.....။
         ဘာလဲ...? ဘယ္လဲ.....?
လူေတြ ေမးေနၾကေမးခြန္း
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္ခြန္းေတာ႔ ေၿပာခဲ႕
တို႔ရပ္ေနတာ ကမၻာေၿမၾကီး
အဲဒါေတာ႔ တကယ္ေတြး
ထပ္ေၿပာရင္ ရွင္သန္မႈ႔ဆိုတာ
ေအာက္ဆီဂ်င္ မၿပတ္ေတာက္ခင္ေလးခဏပါ
      ကဲ
      ဘာေတြေတြးမလဲ...?
ဘာေတြ လုပ္မလဲ........?
ဘယ္ကိုေၿပးမလဲ.........?
ဘာေတြ ခ်န္ထားခဲ႕မလဲ........?
မစဥ္းစားရေသးရင္ ခဏရပ္  ဒီနားမွာ
       ၿပီးေတာ႔
မင္းေနတက္ၿပီလား..........?
မင္းေက်နပ္ၿပီလား...........?
မင္းေသတက္ၿပီလား.........? 
တစ္ခုေတာ႔ရွိတယ္ 
 မေနတက္ေသးရင္  အေသၾကပ္မယ္..။
မေသတက္ေသးရင္ အေနၾကပ္မယ္...။
မေက်နပ္ေသးရင္ ေတာ႔ ထပ္လုပ္
         ဒါေပမယ္႔ အခ်ိန္ေတာ႔ အဟုတ္တိုလြန္းတယ္.....။။။။

တိမ္မေယာင္နဲ႔ နက္

  လိုက္နာစရာ စည္းကမ္းေတြ မ်ားလြန္းတာေၾကာင္႔ သာသနာေတာ္မွ 
မေပ်ာ္ပိုက္ၿဖစ္ေနတဲ႔ ရဟန္းေတာ္ေလးကို ၿမတ္စြာဘုရားက စည္းကမ္းေတြ ေလ်ာ႔ေပးလိုက္တယ္....၂၂၇သြယ္ အက်ယ္ ကုေဋ ၉၀၀၀ေက်ာ္တဲ႔ သိကၡာပုဒ္ေတြအစား ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံ အမႈေတြနဲ႔ မေကာင္းမႈေတြကို မၿပဳမိဖို႔ ေစာင္႔ထိန္းဖို႔ ဆိုတဲ႔ သုံးခုတည္းေသာ စည္းမ်ဥ္းမွ်သာ ပါပဲ.....
ၿမတ္ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးပစၧိမ၀စန ၿဖစ္တဲ႔ ''မေကာင္းမႈ႔ေရွာင္ ေကာင္းမႈ႕ေဆာင္ ၿဖဴေအာင္စိတ္ကိုထား""
ဆိုတဲ႔ စကားေလးပါ.....တစ္ခါတစ္ေလၾကရင္ လူေတြက စည္းကမ္းေတြနဲ႔ တင္းၾကပ္ပိတ္ေလွာင္ထားခဲရတဲ႔အခါ ခ်ိဳးေဖာက္ခ်င္
ၾကတယ္ ....တစ္ခါတစ္ေလၾကေတာ႔လည္း နည္းပရိယာယ္ေလးနဲ႔ 
ဆိုဆုံးမမႈေတြနဲ႔ပဲ အဆင္ေၿပေနတက္ၾကၿပန္ေရာ.......
     တကယ္ေတာ႔ လူနဲ႔တကြ သတၲ၀ါအားလုံး ကမၻာေလာကၾကီးတစ္ခု
လုံး ေအးခ်မ္းေစဖို႔ကေတာ႔ မေကာင္းမႈႈ႕ဆိုတာဘာလဲဆိုတာ သိဖို႔ အဲၿပီးရင္ အဲဒါကိုေရွာင္ဖို႔ ပါပဲ...လြယ္တယ္ေတာ႕မထင္လိုက္ပါနဲ႔မေကာင္းမႈ႕ကို သိဖို႔ဆိုတာကို တစ္ခါက သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕တရားေတာ္ထဲမွာ နာလိုက္ရတယ္ ဆရာေတာ္အေမရိကမွာ သီးတင္းသုံးတုန္းကထင္ပါရဲ႔႕ အဲဒီက ပါေမာကၡတစ္ေယာက္က ဆရာေတာ္ကိုေမးတာ မေကာင္းမႈ႕ဆိုတာ
ဘာလဲ ေကာင္းမႈ႕ဆိုတာဘာလဲဆိုၿပီးေမးတာ...စဥ္းစားၾကည္႔ေလ မိမိ
တို႔ေတြ ကံေကာင္းလို႔သာ သာသနာေတာ္ၾကီးနဲ႔ ၾကံဳလို ဘုရွာရွင္ရဲ႔႕
တရားေတာ္ေတြကို နာၾကရ သင္ၾကရ က်င္႔ၾကရတာ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈကို ေတာင္ မသိတဲ႔ လူေတြ ဒီကမၻာမွာအမ်ားၾကီးပါ....အေသးစိ္တ္သိဖို႔ဆိုတာ ေ၀လာေ၀းေပါ႔....
ဒါေပမယ္႔ ကံေကာင္းလြန္းတဲ႔ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေတြ ေကာင္းမႈ႕ မေကာင္မႈ႕ေတြကို သိခြင္႔ရ က်င္႔ခြင္႔ရေပမယ္႕လည္း မက်င္႔သုံးနိုင္ၾကလို႔ ေၿပာေနတာေတြ ေၾကာင္႔ တင္းၾကပ္တဲ႔ ဂီဟိ၀ိနယ
ေတြကို မက်င္႕သုံးနိုင္ရင္ ၿမတ္စြာဘုရားေနာက္ဆုံးေၿပာတဲ႔ စကားေလးကိုသာ လိုက္နာက်င္႔ၾကံသြားမယ္ဆိုရင္ 
လည္းၿဖစ္နိုင္ပါတယ္
အဲဒါကေတာ႔ မေကာင္းမႈ႕ကို မလုပ္မိ မေၿပာမိ မၾကံမိေအာင္ေရွာင္ပါ
ေကာင္းမႈ႕ဆိိုရင္ မၿဖစ္ ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ.....ၿပီးေတာ႔ မိမိရဲ႔႕စိတ္
ကေလးကို အတက္နိုင္ဆုံးၿဖဴစင္ေအာင္ေနသြားမယ္ဆိုရင္ ပဲ အေကာင္းဆုံးအသက္ရွင္ေနထိုင္မႈ႕ၿဖစ္ၿပီး ၿမတ္ဘုရားရဲ႔႕အလိုက်

က်င္းသုံးေနထိုင္ၿခင္းလို႔ပဲ ေၿပာရမွာၿဖစ္ပါတယ္....

...

ခ်စ္တက္ေအာင္သင္

      ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ပါဘူးဆိုၿပီး အသာေန အသာေနဆုိတဲ႔ တလြဲဆံပင္
ေဘးထိုင္ဘုေၿပာတက္တဲ႕ အက်င္႔ေတြ ကြ်ႏု္ပ္တို႕ စိတ္ေတြထဲကို ဘယ္တုန္းကတည္းက ပုန္းခို၀င္ေရာက္ေနတာလည္းဆိုတာေတာင္ မသိေတာ႔ဘူး....ဒါေၾကာင္႔မို႔လည္း ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔
လူမ်ိဳးေတြ အသိအမွတ္ၿပဳ မခံရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ႕ၿပီ.....ဒီအေၾကာင္းတရားေတြရဲ႕ အဓိက တရားခံက က်ြႏု္ပါအထင္ေတာ႔ မခ်စ္တက္ေသးလို႔ ၊မခ်စ္တက္ေသးလို႔
ဆိုတာပါပဲ......ကိုယ္႔တိုင္းၿပည္ ကိုယ္႕လူမ်ိဳး ကိုတကယ္ခ်စ္တက္ရင္
ကြ်ႏု္ပ္တို႔ အားလုံး ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္
စည္းလုံးၾကရမယ္...တစ္ေယာက္အခက္အခဲကို တစ္ေယာက္ကူညီ ေၿဖရွင္းေပးတက္တဲ႔ ေကာင္းမြန္တဲ႔ အသိတရားေတြရွိၾကရမယ္....ဖတ္ဖူးခဲ႕တဲ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲကအတိုင္းေၿပာရရင္ ကိုယ္႔မိဘကိုေတာင္မွ မခ်စ္တက္ေသးရင္ သူတစ္ပါးကို ခ်စ္တက္ဖို႔ဆိုတာ မၿဖစ္နိုင္ဘူး....ကိုယ္႔မိဘ ကိုယ္႔ေဆြမ်ိဳးေတြကိုမွ မခ်စ္တက္ေသးရင္ေတာ႔ ကိုယ္႕နိုင္ငံကိုယ္႔လူမ်ိဳးကို ခ်စ္တက္ဖို႔ဆိုတာ
ေ၀လာေ၀းေပါ႔.....ကြ်ႏု္ပ္တိို႔ ကိုယ္႔နိုင္ငံမွာေနစဥ္တုန္းကေတာ႔ ကိုယ္႔တိုင္းၿပည္ကို ကိုယ္မခ်စ္တက္ခဲ႔ၾကပါဘူး....အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ နိုင္ငံရပ္ၿခား
တိုင္းၿပည္တစ္ခုခုကိုေရာက္ၾကမွသာ ကိုယ္႔တိုင္းၿပည္ကို ခ်စ္တက္တက္
စိတ္ေတြ  ကိုယ္စီ၀င္လာၾကတာပါပဲ....ကနဦးတုန္းကေတာ႔ ရပ္ေ၀းေၿမၿခားမွာေနၾကရလိ္ု႔ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ကူညီရိုင္းပင္းတက္တဲ႔ စိတ္ကေလးေတြ ရွိေနၾကပါေသးတယ္ ဒါေပမယ္႔လည္း တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔
နိုင္ငံရပ္ၿခားေတြမွာ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးေတြ မ်ားၿပားလာတဲ႔အခါၾကေတာ႔ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးမနာလို၀န္တိုမႈေတြၿဖစ္ၾက ကိုယ္႔ထက္သာရင္ မရွဴစိတ္နိုင္တဲ႔ စိတ္ေတြၿဖစ္ၾက၊ေနာက္ဆုံးေတာ႔ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး မသိသလို ေနထိုင္ၾကတဲ႔အဆင္႔ထိေရာက္သြားၾကတာေတြ႔ၿမင္ၾကရပါတယ္
သူတစ္ပါးနိိုင္ငံသားေတြမွာ အမ်ားဆုံးေတြ႔ၿမင္ၾကရတာကေတာ႔ သူ႔တို႕လူမ်ိဳးကို သူတို႔ခ်စ္ၾကတဲ႔ စိတ္ပါပဲ.....ဘယ္ေနရာမွာပဲၾကည္႔ၾကည္႔ သူတို႔ဟာ သူတို႔လူမ်ိဳးကို အေရးထား တက္ၾကတယ္....ခ်စ္ခင္ၾကတယ္.....ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ က်ြႏု္ပ္တို႔လူမ်ိဳးေတြ ခ်စ္ခင္စည္းရုံးမႈ မရွိ ကြဲၿပားေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကာခဲ႔ေနပါၿပီ....တိုင္းၿပည္စီးပြားေရးေတြ ခြ်တ္ၿခံဳက်ေနတာက လည္းတစ္ေၾကာင္း အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြဘက္က လိုအပ္ခ်က္ေတြကတစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔လို႔စြတ္စြဲေၿပာဆိုေနေပမယ္႕ အဓိက အၿဖစ္ကေတာ႔ စာရိတၲ သတၱိေတြ ပေပ်ာက္ေနတာေၾကာင္႔ပါပဲ....လူေတြကို မဆိုထားပါနဲ႔ သာသနာ႔တြင္းသားပုဂၢိဳလ္ေတြမွာေတာင္ ထိုကဲ႔သို႔ စိတ္မ်ိဳးေတြ ရွိေနပါတယ္လို႔ေၿပာရင္ ကိုယ္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းဆိုတဲ႔ အၿဖစ္လို
ၿဖစ္ေနမွာပါ...တကယ္လည္းရွိပါတယ္....ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ရ
ၿမင္ရတာေတြကေတာ႔ ဂုိဏ္းစြဲ ပါတီစြဲ အဖြဲ႕စြဲေတြေၾကာင္႔ၿဖစ္ရတယ္လို႔ထင္ပါတယ္....ေသးသိမ္တဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြ ဘယ္လိုေၾကာင္႔မ်ား သန္႔ရွင္းၿမင္႔ၿမတ္တဲ႔ သာသနာထဲကိုေရာက္လာသလဲဆိုတာေတာ႔ မေတြးတက္ပါဘူး.....မိမိတို႔ႏွဳတ္ဖ်ားကေန တိုင္းၿပည္ကို ခ်စ္ဖို႔ လူမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကိုခ်စ္တက္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေၿပာဆိုေရရြတ္ေနပါေစ...ပင္ကိုယ္စိတ္ဓါတ္က ၿဖဴစင္မႈမရွိရင္ ဘယ္ေတာ႔မွအေရးပါအရာေရာက္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး..ကိုယ္လုပ္ေနသမွ် ကိုယ္႔အတြက္သာ သူတစ္ပါးဆိုတာ ငါမဟုတ္ဘူး ငါနဲ႔မဆိုင္ဘူးဆိုၿပီး
ေဘးမွာရပ္ၾကည္႔ေနတက္တဲ႔ စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ကေတာ႔ ခ်စ္တက္တယ္လို႔ေအာ္ေၿပာေနလည္း အားေညာင္းရုံပဲရွိမွာပါပဲ....အဲဒါေၾကာင္႔ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက စိတ္ေကာင္းရွိဖို႔သာ ပထမလို႔ ေၿပာခဲ႕တာၿဖစ္မယ္
လူတစ္ေယာက္ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာေတြပဲလုပ္လုပ္ စိတ္ဓါတ္သာ
မေကာင္းလို႔ကေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ ေအာင္ၿမင္မွာမဟုတ္ဘူး
ေနာက္ၿပီး လူသားေတြရဲ႕ ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈကိုရနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး..
ဥပမာအေနနဲ႔ ေၿပာရရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔လို တစ္နိုင္ငံလုံးက
၀ိုင္းခ်စ္ၾကသလိုမိ်ဳး ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈ႕ကို ရနိုင္ဖို႔ဆိုတာ မူရင္းစိတ္ဓါတ္ကိုက ရိုးသားၿဖဴစင္ဖို႔လိုတာအမွန္ပါပဲ......အဲဒါဟာ ဘာေၾကာင္ၤ႔လဲဆိုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရ႕ဲ ခ်စ္တက္တဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေၾကာင္႔ပါပဲ..
ကိုယ္႔တိုင္းၿပည္ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးကို ေတာ္ေစခ်င္ တက္ေစခ်င္ ၿမင္႔မားေစ
ခ်င္တဲ႔ ခ်စ္တဲ႔စိတ္က သစၥာတရားၿဖစ္ေနတာေၾကာင္႔ ထိပ္ကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးလိုက္တာပါပဲ......
ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ လူေတြက ကိုယ္႔အေပၚကို ခ်စ္ခင္ ေလးစား ၿမတ္နိုး
လာေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္က တစ္ကယ္ခ်စ္ၿပဖို႔ေတာ႔လိုတယ္
အေပၚယံေရြမႈန္ၾကဲ သလိုမ်ိဳးေတာ႔ သဘာ၀တရားၾကီးက သင္႔အေပၚ
ေထာက္ခံအားေပးမွာမဟုတ္တာေတာ႔ ေသခ်ာတယ္...သတၲ၀ါအားလုံးရဲ႔
ကိုယ္းစားယုံၾကည္ရာၿဖစ္ေတာ္မူေသာ ၿမတ္စြာဘုရား ကို လူေတြ ဘာေၾကာင္႔ဆည္းကပ္ရိုေသၾကတာလဲဆိုေတာ႔ အဆိုးအေကာင္း အားလုံးေသာသတၲ၀ါေတြ အေပၚမွာ တန္းတူညီတူ ထားနိုင္တဲ႔ ေမတၲာတရားေၾကာင္႔ပါပဲ...သက္ေရာက္မႈ႕တိုင္းမွာ
တန္ၿပန္သက္ေရာက္မႈ႔ရွိတယ္ဆိုတဲ႔ နယူတန္ရဲ႕ နိယာမ အတိုင္းဆိုရင္လည္း ကိုယ္က ဘာမွမေပးဘဲနဲ႔ေတာ႔  ဘာမွ ၿပန္ရမွာ
မဟုတ္တာေတာ႔ ေသခ်ာတယ္.....ကုိယ္ကအတၲတရားေတြနဲ႔ လူေတြကို မခ်စ္တက္ရင္ လူေတြကလည္း ၿပန္ခ်စ္တက္မွာမဟုတ္ပါဘူး......အဲဒီလို တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး တစ္ဖြဲ႔နဲ႔တစ္ဖြဲ႔ စိတ္၀မ္းေတြကြဲ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ သလို ေနထိုင္ၿပဳမူေနသမွ်ေတာ႔ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ေတြ ပါးစပ္က ကိုယ္႔တိုင္းၿပည္ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေၿပာေနပါေစ အဲဒါ
ရယ္စရာဟာသတစ္ပုဒ္ၿဖစ္ေနမွာပါပဲ......စြန္႔ရဲမွ စားရမယ္ဆိုတဲ႔စကားလို ကိုယ္ကဘယ္ေလာက္အထိ တစ္ဘက္သားအေပၚ အနစ္နာခံၿပီး ခ်စ္နိုင္သလဲ ၊ ေပးဆပ္နိုင္သလဲ၊ 
ကူညီေစာင္မနိုင္သလဲဆိုတာ အေပၚမွာခ်စ္တက္တယ္ဆိုတဲ႔ မွတ္ေက်ာက္ကို ေပးနိုင္မွာပဲၿဖစ္ပါတယ္......ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ လူတိုင္းဟာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကုိအရင္ခ်စ္တက္ဖို႔ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္႔ေဆြမ်ိဳး
ကိုယ္႔အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ခ်စ္တက္ဖို႔ ကိုယ္႔တိုင္းၿပည္ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးကို ခ်စ္တက္ဖို႔ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ေၿပာသလို အသာေန အသာေန
ဆိုၿပီ ေနၾက  တစ္ေန႔ၾကရင္ အားလုံးအေသနာ ၾကလိမ္႔မယ္ ဆိုသလို
ပဲ က်ြႏု္ပ္တို႔ေတြ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူး ဆိုၿပီး ေဘးကေနရပ္မၾကည္႔ေနၾကပါနဲ႔ ..ကိုယ္တိုင္းၿပည္ ကိုယ္႕လူမ်ိဳး
ကို အားလုံး၀ိုင္းခ်စ္ၾကပါ ....အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာၾကီးကို ေရရွည္တည္တံံေအာင္ ေစာင္႔ေရွာက္ၾကပါ....
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ေၿပာရရင္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ေခါင္းေတြထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာကိန္းေအာင္းေနတဲ႔ ငါ႕ဘို႔
ငါ႔ဘိ္ု႔ ဆိုတဲ႔ ထုထည္ၾကီးမားေနတဲ႔ အတၲတံတိုင္းၾကီးကို ၿဖိဳခ်ၾကပါ....
လူေရာ ရွင္ေရာ အားလုံးေကာင္းပါမွ ကြ်ႏု္ပ္တို႔တိုင္းၿပည္ၾကီး ေအးခ်မ္းမွာၿဖစ္လို႔ အားလုံးခ်စ္တက္တဲ႔
စိတ္ေတြ ခ်မ္းသာၾကပါေစ ၊ စိတ္ေကာင္းစိတ္ၿမတ္ေလးေတြ ဆထက္တပိုး ေမြးၿမဴပ်ိဳးေထာင္နိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵၿပဳရင္း ...
        (ရြာတိုင္း ရပ္တိုင္း ၿမိဳ႕နယ္တိုင္း မွာ အမ်ားအေပၚ ခ်စ္တက္တဲ႔

ႏွလုံးသားပိုင္ရွင္ေတြ မ်ားမ်ားေပၚထြက္ၾကပါေစ၊ ငါ႔အတြက္ ငါ႔အတြက္ ဆိုတဲ႔ တစ္ဘို႔ထဲ သမားေတြ ပေပ်ာက္ပါေစ၊ ခ်စ္တက္

တဲ႔ သူေတြေပါမ်ားတဲ႔ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္း မွာက်င္လည္နိုင္ၾကပါေစ

လို႔ ေတာင္းဆုယူလ်က္)

 

ကေမာက္ကမ သဘာ၀

I hope for the best
but I am prepare for the worst.
''အေကာင္းဆုံးကိုလည္း ေမွ်ာ္လင္႔ထားတယ္
ဒါေပမယ္႔လည္း အဆိုးဆုံးအတြက္လည္း ၿပင္ဆင္ထားတယ္...''
ဒီစာေၾကာင္႔ေလးဟာတကယ္ေတာ႕ ေရရာတိက်မႈ႕မရွိတဲ႔ သဘာ၀ရားၾကီးအေၾကာင္း ဆင္ၿခင္တက္ဖို႔ ေၿပာၿပေနတယ္လို႔ ခံစားမိပါတယ္ ....
         ငယ္ငယ္က စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးခဲ႔စဥ္ကတည္းက 
ေခါင္းထဲမွာ သံမိႈႏွက္သလို စြဲေနတဲ႔ စာသားေလးပါ .....
အဂၤလိပ္စာက်က္ရမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးေၾကာက္ရြ႕ံခဲ႕စဥ္အခ်ိန္ကတည္း
အဲဒီစာေၾကာင္းေလးကို ၿမန္မာ အဂၤလိပ္ ႏွစ္မ်ိဳးနဲ႔ က်က္ထား ၿပီး
ေနာက္အရြယ္ေလး နဲနဲ ေရာက္လာေတာ႔မွ ေသေသခ်ာခ်ာ သေဘာေပါက္ေတာ႔လည္း ၾကိဳက္လြန္းလို႔ အဲဒီအတ္ိုင္းပဲ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က်င္႔သုံးခဲ႔တာ ခုထက္ထိတိုင္
ေအာင္ပါပဲ...ဒီစကားလုံးေတြရဲ႕ မူရင္းပိုင္ရွင္ကေတာ႔ သိပ္မမွတ္မိေတာ႔
ပါဘူး....ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နဲ႔ပတ္သတ္တဲ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ သုံးစြဲခဲ႕တာကို
ေတာ႔ မွတ္မွတ္ရရ မွတ္ထားမိတယ္......ငယ္ငယ္ကတည္းက ၀ါသနာပါခဲ႔ တာ ဇီးထုပ္၊ ေလွ်ာက္သီးေဆးၿပားေတြမွာ ပါတဲ႔ပုံေတြရဲ႕ေနာက္ေက်ာ ကကဗ်ာေတြမွအစ ေနာက္ပိုင္းဖတ္မွတ္ခဲ႕တဲ႕ စာအုပ္ေတြမွာပါတဲ႔ 
ကိုယ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ႔ ေဆာင္ပုဒ္ေတြ စာပိုဒ္ေတြကို ေရးမွတ္ခဲ႕တာ
အခုခ်ိန္ထိပါပဲ....ဘ၀မွာ ဒီအခ်ိန္ေရာက္တဲ႔ အထိ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လုပ္ခဲ႔တာ
ဆိုလို႔ စာဖတ္တာရယ္ စာအုပ္္၀ယ္တာရယ္ ဒီႏွစ္ခုပဲရိွတယ္ဆိုရေလာက္ေအာင္ ပိုင္ဆိုင္တာဆိုလို႔ စာအုပ္ေတြပဲရွိခဲ႔
ပါတယ္....တစ္ခ်ိန္ၾကရင္ ေအးေအးေဆးေဆး စာဖတ္နိုင္တဲ႕ ေနရာေလးတစ္ခုရယ္ စာအုပ္ေတြရယ္သာဦးေႏွာက္ထဲမွာအနာဂါတ္ အတြက္ ရည္မွန္းခ်က္
ရွိခဲ႕ဖူးတာပါ ...ဒါေပမယ္႔လည္း ကံၾကမၼာရဲ႔႕ လွည္႕ကြက္ ဘ၀ရဲ႔႕ တိုက္တြန္းေစစားခ်က္ေတြေၾကာင္႔  ေလာကဓံ လွိဳင္းအလွဳပ္မွာ 
ဘ၀ေတြလည္း ၿမဳပ္ခ်ည္ ေပၚခ်ည္ ၊ အဲဒီလို ေလာကဓံတရားေတြ
ရဲ႕  ပီၿပင္တဲ႔ ကစားကြက္ေတြထဲမွာ အေကာင္းအဆိုးတရားေတြနဲ႔
ယွဥ္လာတိုင္း ၾကံဳလာတိုင္း ကိုယ္႔ကိုတည္႕မတ္ထိန္းေက်ာင္းေပးနိုင္
ခဲ႔တာ စာေပရဲ႕ ေက်းဇူးက ၉၀ ရာခိုင္ႏွႈန္းပါလို႔ ေၿပာရင္ လြန္မယ္မထင္ပါဘူး......အထက္က ေဖာ္ၿပခဲ႔တဲ႔ စာပိုဒ္ေလးကေတာ႔ 
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ခုခ်ိန္ထိ က်င္႔သုံးလိုက္နာ ခဲ႕တာၿဖစ္တြက္အတြက္ေၾကာင္႕ အင္မတန္မွ မွန္ကန္ေလးနက္ၿပီး
ကိုယ္႔အတြက္ အားတက္ဖြယ္ရာကို ေပးစြမ္းနိုင္တာေတာ႔ တကယ္ပါပဲ.... လူေတြဟာ ကိုယ္လုပ္တဲ႔ အလုပ္ေတြမွန္သမွ်အေကာင္းဆုံးကို ေမွ်ာ္မွ်ာ္လင္႔ၿပီး လုပ္္ၾကတာပါပဲ...သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ္အေကာင္းဆုံး ေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႔ အရာေတြက တစ္ခါတစ္ေလ 
လုံး၀ ၿဖစ္မလာတဲ႔ အခါ ငါးရံ႕ ၿပာလူး ဆတ္ဆတ္လူးသည္႔ႏွယ္ ခံစားေၾကကြဲ
ၾကရတက္ပါတယ္...အဲဒါဟာ အေကာင္းဆုံးကိုသာ ေတြးဆ ထားတက္တာေၾကာင္႔ အဆိုးဆုံးကို လုံး၀ ၾကိဳေတြးမထားၿခင္းရဲ႕ရလဒ္ပါပဲ.....ေလာကၾကီးမွာ ဘယ္အရာမွ ေခ်ာေမြ႕ လြယ္ကူေနမွာမဟုတ္တာေတာ႔ ေသခ်ာပါတယ္...ဒါကို လူေတြမသိ
မဟုတ္ သိပါတယ္....သို႔ေသာ္လည္း တိုက္ရိုက္ မေတြ႔မၾကံဳေသးေလ
ေတာ႔ ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ သေဘာထားၾကတာပဲ ၿဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္...
   ေလာကၿဖစ္စဥ္သေဘာတရားေတြအရကေတာ႔ အရာအားလုံးဟာပုံမွန္စီးဆင္း သက္၀င္ လွဳပ္ရွားေနၾကတာပါပဲ....
တားဆီးခ်ဳပ္ကိုင္ လို႔ လည္းမရပါဘူး.....ေနထြက္လာတယ္ အဲဒါဟာ
ေန၀င္ရာအရပ္ဆီကို သြားေနတာပါ.....ကြ်ႏု္ပ္တို႕ လူသားေတြ အားလုံး ေမြးဖြားလာတယ္ ဒါဟာလည္း ေသၿခင္းဆီကို ခ်ီတက္ေနၾကတာပါပဲ......အစကေနဆုံးတဲ႔အထိ သဘာ၀တရားၾကီး
က ပုံမွန္ကၿပေနတာပါ....သင္႔မွာ ၿပႆနာတစ္စုံတရာနဲ႔ ၾကံဳေတြေနၿပီဆိုပါေတာ႔ ဒီၿပႆနာကို သင္ကိုယ္တိုင္ ေၿဖရွင္းလိုက္သည္ေသာ္လည္းေကာင္း ဒါမွမဟုတ္ တစ္ၿခားသူရဲ႕ ကူညီေၿဖရွင္းမႈ႕ေၾကာင္႔လည္းေကာင္း တစ္နည ္းမဟုတ္တစ္နည္းနည္းနဲ႔ေတာ႔ ၿပီးဆုံးသြားမွာကေတာ႔ ေသခ်ာပါတယ္.....ဒါဟာ ဘယ္ေတာ႔မွ ရပ္တန္႔ ေနမွာမဟုတ္တဲ႔ သဘာ၀ ေရအလ်ဥ္ၾကီးပါပဲ....သို႔ေပမယ္႔
ကြ်န္ဳပ္တို႔ေတြက သဘာ၀ တရားၾကီးရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကို ထိုက္သင္႔
သေရြ႔ေတာ႔ နားလည္ သေဘာေပါက္ဖို႔ေတာ႔ လိုတာေပါ႕....
ယခုေခတ္ တိုးတက္လာတယ္ဆိုတဲ႔ ကမၻာၾကီးထဲမွာ မယံုၾကည္နိုင္ေလာက္စြာ ဆန္႕က်င္ေၿပာင္းလဲမႈေတြကို ေတြ႕ၿမင္ေနၾကတာပါပဲ ...သဘာ၀တရားၾကီးနဲ႔ ဆန္႕က်င္စြာေပါ႔....ဥပမာ ဖန္ၿပြန္သေႏၶသားလုပ္တာတို႔ ေယာက်္ားကေန မိန္းမၿဖစ္ေအာင္ ေၿပာင္းလဲပစ္တာတို႔ ေယာက်္ားစစ္စစ္ကေန ကိုယ္၀န္
ေဆာင္ၿပီး ကေလးေမြးတာတိို႔ စသၿဖင္႔ သဘာ၀တရားၾကီးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး လုပ္တာေတြလည္း ေပါမွ ေပါ.......ဘယ္ေလာက္ပဲ သဘာ၀တရားၾကီးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး လုပ္နိုင္ပါတယ္လို႔ သက္ေသၿပၾကပါေစ....သဘာ၀တရားၾကီးရဲ႕ ဒဏ္ခတ္မႈတစ္ခုခုကို ေတာ႔ မလြဲမေသြ ၾကဳံၾကရမွာေတာ႔ မလြဲဧကန္ပါပဲ....
  ကြ်ႏု္ပ္တို႔လူသားေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေကာင္းတာေတြကို
ၿဖစ္ဖို႔ခ်ည္းသာ ေတြးေတာေမွ်ာ္လင္႔ ၾကတာမ်ားပါတယ္....ဒီအလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ရင္ ေကာင္းတာေတြ
ဘယ္ေလာက္ရမွလဲ ဘယ္ေလာက္ အက်ိဳးတရားေတြၿဖစ္ထြန္းမွာလဲ
စသၿဖင္႔ အေကာင္းဘက္ကေနၿပီးေတြးတက္ လုပ္တက္ၾကပါတယ္...ကုိယ္လုပ္လိုက္တဲ႔ အလုပ္ကေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြ ဘယ္ေလာက္ၿဖစ္နိုင္သလဲ ဆိုတာေတြ  ဘယ္ေလာက္ သက္ေရာက္မႈ ၿပင္းထန္နိုင္သလဲဆိုတာေတြက ဂရုမမူတက္ၾကပါဘူး......တေလာက
 facebook စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ အေတာ္လွတဲ႔ ေကာင္မေလးပုံႏွစ္ပုံ
တင္ထားတာေတြ႕လိုက္ရတယ္.....သို႔ေသာ္လည္း ေအာက္မွာေရးထား
တဲ႔ စာေၾကာင္းေလးကို ဖတ္လိုက္ရေတာ႔မွ ေတာ္ေတာ္အံံ႕ၾသမိသြားတယ္...ေရးထားတာက 
lady boy တဲ႔ တကယ္မထင္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ....ေနာက္တစ္ခါ
ဖတ္လိုက္မိတာတစ္ခုက လွပတဲ႔ မိန္းခေလးပုံေတြ အမ်ားၾကီးထဲမွာ
ေယာက်္ားကေန မိန္းမေၿပာင္းထားတဲ႔ ပုံေတြကို ေရြးခိုင္းတာ
ကိုယ္ကလည္း ဒါေလးေလာက္ေတာ႔ ေရြးတက္တယ္ဆိုၿပီး ေရြးၾကည္႔
လိုက္ပါတယ္ ...ဟဲဟဲ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ေရြးခိုင္းတဲ႔ ပုံေတြ အားလုံးက lady boyေတြ အားလုံးၿဖစ္ေနတာသိရတယ္....အဲဒီ ၿဖစ္ရပ္ႏွစ္ခုလုံးထိုင္းနိုင္ငံမွာ ၿဖစ္တာေတြခ်ည္းပါပဲ....သဘာ၀ကို ဆန္႕က်င္႔တဲ႔ အရာေတြတိုင္းကေတာ႔ အ႕ံၾသ မွင္သက္ၿဖစ္ရင္ၿဖစ္မယ္
ဒါေပမယ္႔ ေရရွည္မွာ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ၿဖစ္လာနိုင္ မၿဖစ္လာနိိုင္ဆိုတာကေတာ႔ ေတြးဆၾကည္႔ရင္သိနိုင္ပါတယ္.....ၿဖစ္ခ်င္တဲ႔
သသူေတြက လုပ္ၾက အားေပးတဲ႔ သူေတြက လည္း အားေပးက် လတ္တေလာ ထင္ေပၚမႈေလးတစ္ခုနဲ႔ သာေက်နပ္ေပ်ာ္ရြင္ေနၾကတာ
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ဘာၿဖစ္လာနိုင္တယ္ဆိုတဲ႕ အဆိုးဘက္ကုိ ထည္႔မေတြး
 ထားၾကတဲ႔ အတြက္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ မွာ သဘာ၀တရားၾကီးရဲ႕႔ ဘယ္လုိုဘယ္ပုံ ဒဏ္ခတ္မႈေတြ ၾကံဳလာမယ္ဆိုတာကေတာ႔ သဘာ၀
တရားၾကီးက လြဲရင္ ဘယ္သူမွ သိနိုင္မည္ မဟုတ္ပါေခ်.....ဒါေၾကာင္႕ကြ်ႏု္ပ္တို႔ လူသားေတြ အားလုံး လုပ္ကိုင္
ေနသမွ်ေသာ အလုပ္ေတြမွာ အေကာင္းဆုံးကို ေမွ်ာ္လင္႔ၿပီးလုပ္ဖို႔ လိုသလို အဆိုးဆုံးအတြက္လည္း ၾကိဳတင္ ၿပင္ဆင္ထားနိုင္ၾကပါေစ....ဒါမွသာလွ်င္ ၾကံဳေတြ႕လာမယ္႔ အခက္အခဲ အတားအဆီးေတြကို ကာကြယ္တားဆီးနိုင္မွာ ၿဖစ္ပါတယ္ဆိုတာ ေတြးမိသမွ် ေရးမိလိုက္ပါတယ္......

ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္တဲ႔ ေနရာေလး

ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္တဲ႔

ေနရာေလးမွာေနခ်င္တယ္

 

သူမ်ားေတြက တန္ဖိုးရွိတဲ႔ အရာေလးတစ္ခု 

ကိုယ္႔ကိုေပးလိုက္တဲ႔အခါ 

ကိုယ္က ေပ်ာ္ရတယ္ေလ 

ကိုယ္ကေရာ သူတစ္ပါးေတြကို 

ဘယ္ ႏွစ္ၾကိမ္ေလာက္

ေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ႔ဖူးပါသလဲ?

ရင္ဖြင္႔ ခြင္႔

ကိုယ္ေနခ်င္တဲ႔ ေနရာေလးမွာေနၿပီး 

ရင္ထဲမွာ ခံစားမိတာေလးေတြကို 

ရင္ဖြင္႔ ခြင္႔ 

ရရုံေလးသက္သက္ရယ္ပါ...

 

 

ဘ၀ဆိုတာ ကံၾကမၼာ 

တိုက္စစ္မႈးက စိတ္တိုင္းက် ကန္ေနတာကို

ခံေနရတဲ႔ ေဘာလုံးတစ္လုံးလိုပါပဲ...

ၿပီးေတာ႔ သံသရာ ခရီးသည္ေတြၿဖစ္တဲ႔ 

ကစားေဖာ္ကစားဘက္လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရတာက 

ပင္နယ္တီကန္ၿပီး အနိုင္အရွဳံးခြဲ ရသလိုပဲ 

ရင္ခုန္ဖို႔လည္းေကာင္းတယ္

တန္ခိုးၾကီး ဘုရားမ်ား

ေနာက္ဆုံးမဟုတ္တဲ႔ ေနာက္ဆုံး

  လူတစ္ေယာက္အတြက္ သူ႕ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္မွာရွင္သန္ေနထိုင္ေနစဥ္အတြင္း ဘာေတြလိုအပ္သလဲ

ဘာေတြလုပ္သင္႔သလဲ.. ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္ေတြထားၿပီး

ဘာလုပ္ရမွာလဲဆိုတာ ကံၾကမၼာက တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္၀က္ေတာ႔ စီမံၿပီးသား

ၿဖစ္ပါတယ္....

   ဟုတ္ပါတယ္ ...တစ္ခါတစ္ေလၾကေတာ႔လည္း ကိုယ္ၿဖစ္ခ်င္တဲ႔ အရာေတြ ကိုယ္လုပ္မယ္လို႔ေတြးထားတဲ႔ အရာေတြက ၿဖစ္ခ်င္မွလည္း

ၿဖစ္တက္ၾကတာဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔က စီမံရုံသာစီမံနိုင္ၿပီး ကံၾကမၼာက တရား

သူၾကီးတစ္ေယာက္လို စီမံဆုံးၿဖတ္တာကို ပဲေရွာင္လႊဲမရခံေနရတယ္ဆိုတာ မၿငင္းသာဘူးေလ.....တစ္ခါတစ္ေလ

မေမွ်ာ္လင္႔ထားတာေတြက  ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲ ေရာက္လာတက္ၿပီး

ေမွ်ာ္လင္႔ထားတာေတြက အေငြ႔ပ်ံသလို အသာအယာေလး လြင္႔ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားတက္ၿပန္ပါတယ္....ကံတရားရဲ႕ ဆန္းၾကယ္တဲ႔ ေၿပာင္းလဲမႈ႕ေတြကို နားလည္နိုင္စြမ္း ရွိဖို႔ကေတာ႔မလြယ္

ကူတဲ႔ ၿဖစ္စဥ္ပါပဲ....ဒါေၾကာင္႔ ကံတရားဆိုတာ အကြ်မ္းက်င္ဆုံး မ်က္

လွည္႔ဆရာတစ္ေယာက္ ၿပေနတဲ႔ ၿပကြက္ကိုေငးေမာၾကည္႕ေနတဲ႕

လူမမယ္ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုပါပဲ....သူ႕အတြက္ေတာ႔ အရာ

အားလုံးဟာ အထူးဆန္းဆုံးခ်ည္းေတြပဲ ထင္ေနသလိုပါပဲ....တကယ္

ေတာ႔ ကံၾကမၼာရဲ႕ အထူးဆန္းဆုံး ၿပကြက္ေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း

သေဘာေပါက္နားလည္ နိုင္ဆုံး ပုဂၢိဳလ္ဆိုလို႔ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးသာ လွ်င္ ဒီေလာကမွာ ရွိပါတယ္...ကံတရားရဲ႕ 

ပို႔ေဆာင္ေပးမႈ႕ေၾကာင္႔ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေတြ ဒီေလာကၾကီးထဲကို ေရာက္လာၾကတယ္...ၿပီးေတာ႔ ကံတရားရဲ႕ ပို႔ေဆာင္တဲ႔ေနရာမွာေနရတယ္ ...ရွင္သန္ၾကရတယ္...ကြ်ႏု္ပ္တို႔ 

ဘာတက္နိုင္မွာလဲ.....ေနာက္ၿပီးေတာ႔ ရွင္သန္ေနထိုင္ေနစဥ္အတြင္း

မွာ ကိုယ္က ဘာေတြလုပ္မယ္ ..ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္ေတြထားမယ္

ကို ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ေတြခ် ၿပီး ေနထိုင္ၾကေပမယ္႔ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ မလြန္ဆန္နိုင္တဲ႔ ကံၾကမၼာတရားရဲ႕ ဖန္တီးမႈ႕ကိုပဲ လက္ခံၾကရတာပါပဲဆိုတာ ၿငင္းပယ္မရတာအမွန္ပဲၿဖစ္ပါတယ္....

ကံကိုယုံၿပီး ဆူးပုံနင္းၾကဖို႔ ေၿပာဆိုၿခင္းေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး.....ေလာကၾကီးထဲမွာေန

ထိုင္ေနထိုင္ေနစဥ္ေတာ႔ ကံကိုၾကီးပဲ ပုံၿပီး ယုံလို႔ေတာ႔မရဘူးေပါ႔...ကံ 

ညာဏ္ ၀ီရိယ သုံးပါစလုံး ၿပည္႕စုံေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ဖို႔ေတာ႔ 

လိုတာေပါ႔...ဒီေနရာမွာဆိုလိုခ်င္တာက ကိုယ္က တကယ္လည္းၾကိဳးစားအားထုတ္တယ္ ညာဏ္နဲ႔ လည္းခ်င္႕ခ်ိန္လုပ္ပါရက္ကယ္နဲ႔ ပ်က္ဆီးသြားရတဲ႔ အခါၾကေတာ႔

ဒါဟာကံၾကမၼာရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္မႈလို႔ မေၿပာလို႔ ဘယ္ရေတာ႔မလဲေလ...

အထက္က ေၿပာခဲ႔သလို ကြ်ႏု္ပ္တို႔လူသားေတြ ကံပစ္ခ်တဲ႔ အတိုင္း

လူ႕အၿဖစ္နဲ႔ လူေလာကၾကီးထဲကို ေရာက္လာတယ္ ...အဲ ဘ၀ရဲ႕အစကေနအဆုံးအထိက အားလုံးသတ္မွတ္ ေနရာခ်ထားေပး

လိုက္တာ ၿငင္းလို႔မရပါဘူး.....ကြ်ႏု္ပ္တို႔  ေမြးဖြားလာၾကတယ္ ၿပီးေတာ႔ ေသရမယ္႔အခ်ိန္ကို လည္း တစ္ခါတည္း သတ္မွတ္ေပးလိုက္

ၾကတယ္....ကဲ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ဘယ္လိုၿငင္းဆန္ နိုင္ၾကသလဲ....ဘယ္လို

တားဆီး နိုင္ၾကသလဲ....ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ဒီေလာက ဇာတ္ခုံေပၚကေန

ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ႔ အခ်ိန္အထိ အားလုံးဟာ  ကံတရားရဲ႕ ဇာတ္ညြန္း

အတိုင္း ကၿပသြားရတာပါပဲ...ဒီဘ၀အတြက္ေတာ႔ အားလုံးဟာ

ေမြးဖြားခဲ႕ၾကတယ္ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလုံး ေသၾကရမယ္...ဒါဟာ ကံၾကမၼာက လူသားေတြအေပၚ ေပးအပ္ခဲ႕တဲ႔ ဆုလာဘ္လို႔ေၿပာရမယ္...ဒါေပမယ္႔ ဒါဟာ ဒီဘ၀အတြက္ေတာ႔ အဆုံးသတ္ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္ ...ဒါေပမယ္႔လည္း ဒီကံၾကမၼာက ပဲဘယ္ထိဆက္ၿပီး ခ်ယ္လွယ္ေနဦးမယ္ဆိုတာကေတာ႔ .......................