တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္လိုလက္ရ ေနပစ္လုိက္ခ်င္တယ္...အားကိုယ္းအထားရာတစ္ခုအေနနဲ႔ ဘာမွမရွိေတာ႔ဘူးလို႔ေတြးလိုက္မိတဲ႔အခါ စိုးရိမ္မိၿပန္တယ္...အားလုံးဟာ
အဆံုးသတ္ေတာ႔မယ္႔ ပစၥုဳပၸန္မွန္း ေတြးလိုက္ေတာ႔လည္းအနာဂါတ္ကို
ေမွ်ာ္မၾကည္္႔ခ်င္ေတာ႔ၿပန္ဘူး...အေတြးေတြနဲ႔ပူေလာင္ေနတဲ႔အၿဖစ္ကို
ဘယ္သူ႔ကိုမွ မၾကံဳေစခ်င္ဘူး...ေအးၿငိမ္းၿခင္းဆိုတာက ကိုယ္႔ဆီကို တစ္ခါ
တစ္ေလမွလာလည္တက္တဲ႔ ဧည္႔သည္တစ္ေယာက္ဆိုတာ သိလာတယ္
တစ္ခါတစ္ရံ အသံၾကားတိုင္း ထၾကည္႔ တက္တဲ႔ ညာဥ္ေတြနဲ႔ အိပ္မက္
ကိုခါးခ်ိဳးခံလိုက္ရတဲ႔ ဖ်က္ခနဲ လြင္႔လာတက္တဲ႔ မညင္သာမႈ႔ ေတြ
အားလံုးဟာ ဘ၀တစ္ခုပဲေလ
ၿပန္လာခြင္႔မရေတာ႔တဲ႔ ညနက္ထဲက ေၿခသံ
ၿပီးေတာ႔ သဲလူးထားတဲ႔ေလာကဓံသၾကားခဲ
အဲဒါကို လာလာေခ်ာင္းေနတဲ႔ ၾကြက္တစ္ေကာင္
အားလုံးဟာ ငါ႔ကိုတိုက္ခိုက္ေနတဲ႔
အလြမ္းတပ္မၾကီးတစ္ခုပါ.................
No comments:
Post a Comment