ၾကာလာေတာ႔ေၿပာစရာေတြ ရွားလာတယ္
စကားလံုးေတြက လည္ေခ်ာင္း၀မွာ ေၿခစံုရပ္တန္႔
တစ္ခါတစ္ရံ ပင္႔သက္ေတြအၿဖစ္ ထြက္ခြါ
တစ္ခါတစ္ရံ
မိုးစက္ေတြလို ၾကဲၿပန္႔
အနားသပ္မရွိတဲ႔ စိတ္ေစရာကိုလြင္႔ေမ်ာ
ဘ၀ေမွာ္ရုံေတာထဲမွာ ခဏခဏလည္း ေမာရတယ္
အက္ေၾကာင္းထပ္ နံနက္ခင္းေတြထဲ
သက္လံုေကာင္းရုံ ရွဴသြင္းလိုက္တဲ႔ေလထုက
ဆာေလာင္မႈ႔ကို အသက္သြင္းၿပန္တယ္
အဲဒီလိုနဲ႔
အသိေတြကို စုစည္းက်ားကန္
ေနာက္ထပ္တစ္ပြဲ ကန္ရၿပန္ေရာ
ေရွ႔ေၿခေထာက္ကို အမွီလုိက္ဖို႔
ဦးေႏွာက္က ကတိုက္ကရုိက္ လိုက္ရၿပန္တယ္
ေမာတယ္လို႔ ညည္းေနဖို႔
ဘ၀က ခြင္႔မၿပဳေတာ႔လည္း
အာရုံတက္ဆို အိပ္မက္ေတြမက္ၿပန္ေရာ
ခ်ာလပတ္ရုိက္ အိပ္မႈံစုံမႊားနဲ႔
နာရီေတြကို အနိုင္ေပးရင္း
တစ္ေန႔တာ ေန၀င္တာ ေစာလြန္းတယ္ထင္ေနမိတဲ႔ အေတြးကို
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အနားေပးရင္း
ငါၿပတင္းေတြပိတ္လိုက္တယ္
ေမွာင္မိုက္ေနတဲ႔ညကိုၾကိဳဆိုဖို႔
အလင္းကလုိတယ္ေလ
ဒီလိုပါပဲ
လိုအပ္မႈေတြကို မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေသးလို႔
လိုအပ္တဲ႔နံနက္ေတြရွိေနတာၿဖစ္မယ္
ဒီေတာ႔ လုိအပ္စြာပဲ ရူးသြပ္လိုက္တယ္
ေန႔နဲ႔ညေတြ သင္႔ၿမတ္ၾကပါေစလို႔
ဆုေတာင္းရင္းၿဖင္႔......................
(ရူးသြပ္ၿခင္းသာၿဖစ္ပါသည္)
No comments:
Post a Comment