သံေယာဇဥ္ ၾကီးမားတဲ႔ လူေတြတိုင္း ၾကိဳတင္ ၿပင္ဆင္ထားသင္႔တဲ႔
အေၾကာင္းေလးပါ ...လူေတြတိုင္းဟာ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔ ကိုယ္သိပ္ၿမတ္နိုးတဲ႔ လူေတြနဲ႔ ခြဲခြါၾကရတဲ႔ အခါမွာ အလြန္ပဲထိထိခိုက္
ခိုက္ နဲ႔ ေၾကကြဲစြာ ခံစားရတက္ေလ႕ရွိပါတယ္...ဒီအေၾကာင္းေလးကို
ေရးခ်င္ေနတာေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ...ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ ကိုယ္ကို
တိုင္က ရဟန္းတစ္ပါးၿဖစ္ေနတဲ႔ အတြက္ေၾကာင္႔လူေတြရဲ႕ ေနာက္ဆုံး
ခရီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လိုက္ပို႕ရင္း ရလာတဲ႔ သံေ၀ဂ ခံစားခ်က္ေလးေတြၿဖစ္ေနတဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ပါပဲ....လူေတြဟာ ကိုယ္တိုင္ ေ၀ဒနာကိုခံ စားရမွ သူတစ္ပါးကို စာနာနားလည္တက္တဲ႔အမ်ိဳးဆိုေတာ႔ သူတစ္ပါး ေတြရဲ႕ ေသာကကို နားလည္သေဘာေပါက္ခံစားေပးတက္ဖို႔ဆိုတာလည္း မၿဖစ္နိုင္ဘူးေလ..ကိုယ္သိပ္ၿမတ္နိုးရတဲ႔ သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္ လူ႕ေလာကၾကီးကို စြန္႕ခြါသြားၾကတဲ႔အခါ အရူးမီး၀ိုင္း ခံစားၾကရေလ႕ရွိပါတယ္....တကယ္ေတာ႔ လူသားတိုင္းဟာ ေမြးလာ
ကတည္းက ေသမိန္႕က်ၿပီးသား အက်ဥ္းသားေတြၿဖစ္ေနၿပီးသားမဟုတ္
လား...ဒါေပမယ္႔ ဘယ္သူကမွ ငါေသမယ္လို႔ မေတြးၾကပါဘူး...ေသၿခင္းနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ စကားေလးမ်ားကိုေၿပာမိတာေတာင္မွ ဖြဟဲ႕ လြဲပါေစ ဖယ္ပါေစ ဆိုၿပီး
ေသၿခင္းတရားကို ထိတ္လန္႕ေၾကာက္ရြ႕ံတက္ၾကပါတယ္...ဘ၀ကို
တပ္မက္တဲ႔တဏွာ ၿပင္းထန္ေလေလ ေသရမွာကိုေၾကာက္ေလေလပါ
ပဲ...အဲဒီလိုပဲ ေသၿခင္းတရားကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္းေၾကာက္သလို
ကိုယ္႔ ၿမတ္နိုးခ်စ္ခင္ရတဲ႔သူေတြနဲ႔လည္း ေကြကြင္းရမွာကိုလည္း မလိုလားၾကပါဘူး....သံသရာနဲ႔ခ်ီၿပီး တရားေတြမေဟာလိုပါဘူး....
တကယ္ၾကဳံလာရမယ္႔ ဒီအၿဖစ္ေတြကုိ ေပါ႕ေပါ႕ပါးပါး ေၿဖသိမ္႔ေနနိုင္ဖို႔
အလြယ္နည္းလမ္းေလး ေပးခ်င္ပါတယ္...မိဘေတြနဲ႔ ခြဲခြါၿပီး ကိုရင္ဘ၀နဲ႔ စာသင္တိုက္ကို စထြက္ခဲ႔တာ ၁၅ ႏွစ္သားေလာက္ကပါ
ဒါေပမယ္႕ သံေယာဇဥ္တရားရဲ႕ ထိုးႏွက္ခ်က္ေၾကာင္႔ မၾကာခဏ ခိုးခိုးၿပီးငိုခဲ႔ရတာကိုလည္းအမွတ္ရမိေသးတယ္...ၿပန္ေၿပာရင္ ရွက္ဖို႔လည္းေကာင္းပါတယ္ ဘုရားသားေတာ္တစ္ပါးအေနနဲ႔ ဆိုရင္ေပါ႔..ဒါေပမယ္႔ ပုထုဇဥ္လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔လို႔ ေၿဖသာမယ္ဆို ေၿဖသာနိုင္ေပ
မယ္႕ ...တစ္ကယ္လည္းရွက္တဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ ေၿဖသာစရာနည္းလမ္းေလး
ေတြ စဥ္းစားမိခဲ႕ပါတယ္...ၿပီးေတာ႔ မိဘေတြကလည္း က်န္းမာေရးေတြ မေကာင္းၾကေတာ႔ ငါမရွိတုန္းေသမ်ားသြားရင္ဆိုတဲ႔
အေတြးနဲ႔ ပူေလာင္ရတာေၾကာင္႔လည္း ပိုဆိုးပါတယ္....အဲဒီအေၿခ အေနမွာ ဒီနည္းေလးကို စဥး္စားမိခဲ႕တာပါ...ငါဟာ သူတို႔နဲ႔ အတူတူ
ရွိလည္း သူတို႔ေသလည္း ငါဘာမွ တက္နိုင္လိမ္႔မယ္ မဟုတ္ဘူး....ငါ
ေသလည္း သူတို႔ဘာမွာတက္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး ....ကိုယ္ကသာ ၾကိဳတင္ပူေဆြးၿပီး ေသာကေရာက္ေနရတာ...ဒါေၾကာင္႔ကိုယ္လုပ္ေပး
နိင္တဲ႔ အေနအထားတစ္ခု ၿဖစ္တဲ႔ ေန႕စဥ္ေမတၱာပို႔သေပးၿခင္း တက္
နိုင္သေလာက္ ေပးကမ္းေထာက္ပံ႕ၿခင္း တရားစာအုပ္ ေတြဖတ္ရွဴေစၿခင္း တရားရိပ္သာေတြကို ၀င္နိုင္ေအာင္
ၾကိဳးပမ္းေပးၿခင္းစတဲ႔ ေကာင္းတာေတြကို လုပ္ေပးၿဖစ္ခဲ႔ပါတယ္...
အဲဒါေၾကာင္႔ပဲ ကိုယ္႔လုပ္ရမယ္႔စာေပသင္ၾကားၿခင္းအလုပ္ကို
အလုပ္ကို ေၿဖာင္႔မတ္တည္ၿငိမ္စြာ လုပ္နိုင္ခဲ႕ပါတယ္....အဓိက ေၿပာ
ခ်င္တဲ႕ အခ်က္ကေတာ႔ ကိုယ္႕တက္နိုင္တဲ႔ အရာေတြကို အေကာင္း
ဆုံး လုပ္ေပးၿပီးေတာ႔ သူတို႔ကို ေသၾကည္႕လိုက္ပါတယ္....ၿပီးေတာ႔
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေသၾကည္႔လိုက္ပါတယ္.....တစ္ၾကိမ္တစ္ခါတည္း ေတာ႕
ဘယ္ရလိမ္႕မလဲေပါ႔ ...အၾကိမ္ေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြာ ဆင္ၿခင္သုံးသပ္ပစ္လိုက္ေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းလာတယ္ ေသၿခင္းတရားနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးစိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔မႈေတြ...ခ်စ္ခင္သူေတြနဲ႔ ကြဲကြာရရင္
ခံစားရမယ္႔ အပူူေတြေတာ္ေတာ္ေလးၿငိမ္းေအးလာတာ ကိုယ္တုိင္ခံစားမိလာပါတယ္...ေၿပာခ်င္တာေတြကေတာ႔ အမ်ားၾကီး
ပါပဲ...ဒါေပမယ္႔ အဓိက ေၿပာခ်င္တာေလးေတြ ေပ်ာက္သြားမွာစိုးလို႔
ဒီေနရာမွာပဲ နိဂုံးခ်ဳပ္ရင္း ေၿပာခ်င္တာက ေသာကေတြ အပူေတြ ၿငိမ္း
ေအးခ်င္ရင္ေတာ႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္နဲ႔ ကိုယ္႕ခ်စ္ခင္ရသူေတြ မေသခင္မွာ အလုပ္သင္႕ဆုံးကေတာ႔ (၁)လုပ္သင္႔တာေတြကို ၿပီးေအာင္လုပ္ ကိုယ္႕အတြက္ေရာ သူတစ္ပါးအတြက္ပါ(၂) ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ခဏခဏ ေသၾကည္႔ပါ အေတြးထဲမွာ..ကိုယ္ခ်စ္ခင္ရသူေတြ ကိုလည္း ေသခိုင္းပါ ...အဲဒီလိုသာ အၿမဲမဟုတ္ေတာင္ ၾကဳံတဲ႔ အခါတိုင္း မၾကာခဏ
ဆင္ၿခင္ေပးထားမယ္ဆိုရင္ ေတာ႕ ေကြကြင္းရၿခင္း ဆိုတဲ႔ ဆင္းရဲၿခင္း
ကေန အေတာ္အတန္ သက္သာေကာင္းသက္သာနိုင္ပါတယ္ဆိုတာ
တင္ၿပလိုက္ရၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္.....
လူသာအားလုံးအပူေ၀းၾကေစဖို႔ ဆုေတာင္းေမတၲာ ပို႕သလွ်က္........
No comments:
Post a Comment